بررسي نظري تاثير فشار، زمان و طول پاشش سوخت ديزل بر عملكرد و آلاينده هاي خروجي از موتور ديزلي پاشش مستقيم

موتورهاي ديزل پاشش مستقيم (D.I.) بطور گسترده اي در كاربرد هاي خودرو و صنعت مورد استفاده قرار مي گيرند. با سخت تر شدن استاندارهاي آلايندگي و تمايل به ساختن موتورهايي با بازده بالاتر، درك بهتر فرآيند احتراق اين موتورها ضروري است تا بتوان گام بعدي را در بهينه كردن طراحي موتور براي كاهش آلايندگي و بهبود كاركرد موتور برداشت. يكي از پارامترهايي كه امروزه نقش مهمي در عملكرد موتور و بهبود احتراق دارد، فشار پاشش سوخت مي باشد. در سال هاي اخير كدهاي كامپيوتري با موفقيت جهت شبيه سازي سه بعدي احتراق در موتورهاي احتراق داخلي به كار گرفته شده است. اين مطالعه به بررسي تئوري اثرات فشار پاشش سوخت بر عملكرد و آلايندگي يك موتور ديزل چهار سيلندر پاشش مستقيم مجهز به توربوشارژر در قالب يك شبيه سازي عددي توسط يك كد CFD، AVL-FIRE، مي پردازد. به منظور ارزيابي نتايج بدست آمده، ابتدا موتور مورد بررسي در نرم افزار Fire شبيه سازي شده و با نتايج حاصل شده از آزمايشات تجربي اعتبار دهي مي شود و سپس فشار پاشش تغيير داده مي شود. در اين تحقيق، فشار پاشش سوخت از 275bar تا 1000bar، با ثابت نگه داشتن ميزان مصرف سوخت تغيير داده مي شود. در نهايت با تغيير زمان و طول پاشش نقطه بهينه از لحاظ آلايندگي مشخص مي شود. نتايج نشان مي دهند كه با افزايش فشار پاشش سوخت، ميزان آلاينده NOx تا حد زيادي افزايش و آلاينده PM در حدود %50 كاهش مي يابد. همچنين، در ازاي اين تغييرات، راندمان موتور در حدود %12 افزايش مي يابد.