بررسي شيوع اختلال هاي مخاطي تکاملي دهان، بين دانشجويان دانشگاه علوم پزشکي همدان در سال 1388

مقدمه و هدف: اختلال هاي تکاملي مخاط دهان، شرايطي طبيعي اند و به لزوم نشان دهنده مشخصه بيماري خاص نيستند. شيوع اختلال هاي مخاط دهاني در افراد مختلف متفاوت است كه مي تواند به عوامل ژنتيكي يا محيطي مربوط باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسي شيوع اين اختلال ها و نيز تعيين ارتباط آنها با جنسيت در گروهي از دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي همدان بوده است.
مواد و روش ها: در مطالعه حاضر 162 دانشجوي دانشگاه علوم پزشكي همدان در سال 1388 به منظور تعيين شيوع اختلال هاي مخاطي معاينه شدند. معاينه دانشجويان، زير نور يونيت و آينه دندان پزشكي انجام و براي هر دانشجو يك پرسش نامه تكميل شد؛ در اين پرسش نامه اطلاعات فردي و نيز ابتلا به بيماري ها جمع آوري و ثبت گرديد. آناليز آماري توصيفي و مقايسه اي با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. براي مقايسه دو جنس، از آزمون دقيق فيشر استفاده گرديد و مقدارP  کمتر از 0.05 به عنوان معني دار آماري درنظرگرفته شد.
نتايج: از 162 فرد مورد بررسي، 63.6% آنها يك اختلال مخاطي داشتند. نتايج نشان داد كه سوراخ گوشه لب (22.8%)، زبان شياردار (21.6%) و توروس فك بالا (10.5٪) شايع ترين اختلال هاي مخاطي و شيوع ساير موارد، كمتر از 10% بوده اند. به جز توروس فك بالا، در ديگر انواع اختلال هاي مخاطي بين دو جنس، تفاوت معني دار آماري مشاهده نشد.
نتيجه گيري: يافته هاي مطالعه حاضر نشان داد به طوركلي آنومالي هاي مخاطي دهان در جمعيت بررسي شده از شيوع بالايي برخوردار بودند؛ بنابراين آشنايي و آموزش دانشجويان پزشکي و دندان پزشکي در مورد اين ضايعات ضروري به نظرمي رسد.