مقايسه سطح آدرنومدولين ادرار در کودکان مبتلا به پيلونفريت حاد و کودکان سالم

مقدمه و هدف: آدرنومدولين (AM) نوعي پپتيد است که توليد آن در پروسه هاي التهابي تحريک مي شود؛ اين ماده در بسياري از سلول هاي بدن، نظير سلول هاي عضلات صاف عروق، اندوتليال، فيبروبلاست، ميوسيت هاي قلبي، سلول هاي اپيتليال و سلول هاي سرطاني توليد شده، در صورت بروز التهاب در سيستم ادراري نيز افزايش مي يابد. در اين مطالعه، مقادير ادراري AM در ادرار کودکان مبتلا به پيلونفريت با گروه شاهد مقايسه شد.
مواد و روش ها: در يک مطالعه مورد شاهدي، 31 کودک مبتلا به پيلونفريت (گروه مورد) و 30 کودک سالم (گروه شاهد) بررسي شدند. مقادير ادراري AM افراد تحت مطالعه با استفاده از روش High Performance Liquid Chromatography (HPLC) اندازه گيري و نتايج به دست آمده از دو گروه با يکديگر مقايسه شد؛ در نتايج، نسبت آدرنومدولين به کراتينين ادرار ثبت شد؛ همچنين مقادير آدرنومدولين به کراتينين ادرار در گروه مورد قبل و پس از درمان مقايسه شدند.
نتايج: نسبت آدرنومدولين به کراتينين ادرار در گروه مورد 119.4±61.3 و در گروه شاهد 11.4±4.26  (P=0.012)بود. بعد از درمان پيلونفريت، مقادير نسبت مذکور در گروه مورد به 21.9±13.1 رسيد که نسبت به قبل از درمان، تفاوتي معني دار را نشان داد. ضريب همبستگي AM ادراري و تعداد سلول هاي سفيد خون (P=0.171) 0.252 بود و همچنين مقادير AM ادرار در بيماراني که CRP⁺⁴ داشتند 1748±1896 و در بيماران داراي CRP منفي 477±391 بود که اختلافي معني دار را نشان مي داد.
نتيجه گيري: طي پيلونفريت AM ادرار افزايش مي يابد که مي تواند در تشخيص بيماري کمک کننده باشد.