بررسي ساختار اجتماعي سکونتگاه هاي فرودست در شهر بندرعباس: محلات پشت شهر و ششصد دستگاه

امروزه، «سکونتگاه هاي غير رسمي» به عنوان بخشي از ساختارهاي شهري پذيرفته شده اند و سعي بر آن است که از ظرفيت هاي موجودِ آنان، جهت «ساماندهي و توانمندسازي» استفاده شود. از مقوله هاي بسيار مهم در سکونتگاه هاي غير رسمي که همواره مورد توجه اسناد توانمندسازي است، «ساختارهاي اجتماعي» اين سکونتگاه هاست. اين تحقيق سعي دارد که با استفاده از «رويکرد توصيفي و تحليلي» و با استفاده از «روش ميداني» و بهره گيري از «تکنيک پرسشنامه» به بررسي ساختار اجتماعي سکونتگاه هاي غير رسمي بپردازد. براي اين هدف، دو سکونتگاه غير رسمي با نام هاي پشت شهر و ششصد دستگاه را در شهر بندرعباس مورد مطالعه قرار داده است. اطلاعات توصيفي به دست آمده بررسي شد و تحليل استنباطي اطلاعات با استفاده از تحليل عاملي به انجام رسيد. نتايج نشان مي دهد که محلات مذکور در توزيع يکدست و همگون متغيرهاي شاخص اجتماعي از تجانس برخوردار نيستند و اکثر متغيرهاي مطالعه شده از بار عاملي قابل قبول که نشانگر توسعه همگن متغيرها و در مجموع شاخص اجتماعي باشد، برخوردار نيستند. در اين راستا جمع بندي و نتيجه گيري شد و پيشنهادهايي به منظور ارتقا و بهبود «شاخص اجتماعي» ارايه گرديد.