بررسي کيفيت زندگي در بيماران مبتلا به هپاتيت C و مقايسه آن با افراد سالم و ارايه يک مدل ساختاري

مقدمه و هدف: هپاتيت c، يک بيماري بدون علامت است و کيفيت زندگي، نگراني مهم در اين بيماران محسوب مي شود. در اين تحقيق، کيفيت زندگي در بيماران هپاتيتc  با افراد سالم مقايسه شده، در نهايت يک مدل ساختاري ارايه گرديد.
مواد و روش ها: اين تحقيق به صورت تحليلي روي 61 بيمار و 78 فرد سالم انجام گرفت. در اين تحقيق، پرسشنامه اي که تلفيقي از ابزار sf-36 موردي و کيفيت زندگي سوئدي است استفاده و سپس داده ها با بهره گيري از spss(16) و ليزرل 8.80 تحليل گرديد.
نتايج: نمره انطباق يافته کيفيت زندگي مرتبط با سلامت در گروه آزمون (3.95±60.77) و در گروه کنترل (4.80±67.14) بود؛ همه سازه هاي مدل پبش بيني شده، ارتباطي معني دار با کيفيت زندگي مرتبط با سلامت نشان داد. سن و ALT به ترتيب با ضرايب مسير (ضريب هاي استاندارد b)0.15 ،  -0.19قدرت پيش بيني کنندگي سلامت جسمي، سن و بيماري هاي همراه با ضريب مسير 0.26، -0.36 قدرت پيش بيني کنندگي سلامت رواني را داشتند. سلامت جسمي در مقام يک ميانجي 95 درصد و سلامت رواني 78 درصد واريانس را در کيفيت زندگي تعيين مي کنند.
نتيجه گيري: هپاتيتc  مسوول بيشترين تغيير در کيفيت زندگي است. هرگونه تلاش در مدل هاي ساختاري پيش بيني کننده کيفيت زندگي، نقشي معني دار در حل دشواري هاي اين بيماران ايفا مي کند.