اكوتوريسم پديده اي نسبتا تازه در صنعت گردشگري است كه تنها بخشي از كل اين صنعت را تشكيل مي دهد و بسياري از كشورهاي جهان را بر آن داشته است كه سرمايه گذاري هاي عمده اي را به اين بخش، به لحاظ درآمدزايي فراوان آن، اختصاص دهند. اين شكل از گردشگري فعاليت هاي فراغتي انسان را عمدتا در طبيعت امكان پذير مي سازد و موجب افزايش و قدرداني عميق تر آنان از طبيعت مي شود كه در نهايت حس حفاظت و حراست از محيط هاي طبيعي را در آنان برمي انگيزد و تقويت مي كند. آنچه كه در اين نوع گردشگري اهميت فراوان دارد موضوع پايداري است، زيرا صنعت گردشگري بدون برنامه ريزي دقيق و توجه به قابليت هاي بوم شناختي، محلي، فرهنگي و اجتماعي، مشكلاتي را براي هر منطقه در پي خواهد داشت. از جمله مهم ترين جاذبه هاي طبيعي، مناطق كويري و بياباني هستند كه حدود 90 درصد از مساحت كشور را به خود اختصاص داده اند. وجود چنين وسعتي از نواحي خشك، لزوم توجه به پتانسيل هاي مناطق مذكور را در زمينه صنعت اكوتورسيم و ژئوتوريسم، به ويژه در استان يزد كه در مركز ايران و در حاشيه دشت كوير و دشت و بيابان لوت قرار گرفته است، ضروري مي سازد. بر اين اساس در نوشتار حاضر سعي شده است تا به معرفي پتانسيل هاي اكوتوريستي كويرهاي اطراف استان يزد و دشت و بيابان لوت پرداخته شود و جنبه هاي مديريت پايدار گردشگري در اين مناطق با رويكرد اكوتوريسم مورد دقت و توجه قرار گيرد. در اين تحقيق، تجزيه و تحليل برمبناي الگوي تحليل SWOT استوار است و در نهايت با در نظر گرفتن عوامل تاثيرگذار در منطقه شامل چهار گروه ـ نقاط ضعف، قوت، فرصت ها و تهديد ها ـ راهبردهايي هم سو با توسعه پايدار گردشگري در اين مناطق ارايه گرديده است.