بررسي سرواپيدميولوژي HIV+ در زندانيان مرتبط با مواد مخدر در استانهاي اصفهان، چهارمحال و بختياري و لرستان در سال 83-1382

مقدمه و هدف: شواهد حاکي از اين است که زندانيان بخصوص معتادان زنداني به سبب انجام رفتارهاي پرخطر به مقدار زيادي در معرض ابتلا با بيماريهاي عفوني منتقل شونده از راه خون مثل ايدز قرار دارند. با توجه به محدوديت اطلاعات در اين زمينه، اين مطالعه با هدف تعيين سرواپيدميولوژي HIV+ در زندانهاي نواحي مرکزي ايران طراحي و اجرا گرديد.
روش کار: در يک مطالعه مقطعي، به روش تصادفي آسان تعداد 1484 نفر از بين زندانياني که در رابطه با مواد مخدر دستگير شده بودند شامل معتادين و قاچاقچيان مواد مخدر در چهار زندان اصفهان، شهرکرد، خرم آباد و بروجرد در سال 83-1382 مطالعه شدند از افراد پس از اخذ خصوصياد دموگرافيک، آزمايش Ab - HIV به روش اليزا به عمل آمد تست وسترن بلات جهت اطمينان در مورد افراد HIV+ انجام شد شيوع موارد HIV+ با استفاده از روشهاي آمار توصيفي و ارتباط فاکتورهاي دموگرافيک با اين بيماري با استفاده از آزمونهاي کاي دو و رگرسيون لجستيک آناليز شده P<0.05 معني دار تلقي گرديد.
يافته ها: نتايج اين مطالعه حاکي از شيوع HIV+ %4.6 است که بيشترين آلودگي به HIV در بروجرد است شيوع آلودگي به ويروس فوق در بين افراد مجرد بطور معني داري بيشتر از افراد متاهل مي باشد (P=0.001) اين بيماري در افراد زير 30 سال بطور معني داري بيشتر از ديگر گروههاي سني است (P<0.000).
بحث و نتيجه گيري: در کل نتايج اين مطالعه حکايت از بالابودن آلودگي به HIV در زندانيان مرتبط با مواد مخدر در قسمت مرکزي ايران داشت که لزوم انجام آزمايشات در زندانها بطور روتين در جهت آگاهي بيماران و دست اندرکاران و در نتيجه اقدامات درماني و پيشگيري از اشاعه اين بيماري از طريق آموزش و مراقبت پيشنهاد مي شود.