در اين مطالعه، رابطه هم انباشتگي و عليت بين مصرف هريک از حامل ها و کل مصرف نهايي انرژي در صنعت با توليد صنعتي در ايران، در يک چارچوب چند متغيره، با استفاده از رويکرد خود رگرسيون با وقفه هاي توزيع شده (ARDL) و مدل تصحيح خطاي برداري (VECM) طي دوره 1386-1346 بررسي شده است. نتايج نشان مي دهد که توليد صنعتي، اشتغال و موجودي سرمايه در صنعت، متغير هاي موثر در بلندمدت براي کل مصرف نهايي در بخش صنعت و مصرف همه حامل هاي انرژي به غير از زغال سنگ مي باشند. نتايج VEC، نشان دهنده رابطه عليت ک طرفه قوي از توليد صنعتي به طرف مصرف فرآورده هاي نفتي، برق و کل مصرف نهايي انرژي در صنعت است، در حالي که در رابطه با گاز طبيعي رابطه عليت قوي دو طرفه بين مصرف گاز طبيعي در صنعت و توليد صنعتي به دست مي آيد. بنابراين، براي مصرف فرآورده هاي نفتي، مصرف برق و مصرف نهايي انرژي در صنعت، شواهدي در حمايت از فرضيه حفاظت از انرژي وجود دارد. از سوي ديگر فرضيه اثر برگشتي در ارتباط با مصرف گاز طبيعي برقرار مي باشد. راهکار سياست گذاري اين افته ها براي تصميم گيران در حوزه برنامه ريزي هاي کلان اين است که مي توان سياست هاي مربوط به حفاظت از انرژي را بدون نگراني از آثار زيان بار روي رشد اقتصادي (صنعتي)، به کار گرفت.