بررسي اپيدميولوژيک و عفونتهاي همراه در افراد +HIV و مبتلا به ايدز تحت پوشش مرکز مشاوره بيماري هاي رفتاري (کلينيک مثلثي) شيراز در 1384-1383

مقدمه و هدف: عامل ايدز ويروس HIV از دسته رتروويروسهاست. شايعترين راه گسترش اين ويروس در دنيا آميزشي است، در ايران شايعترين راه انتقال استفاده از سرنگ مشترک در معتادان تزريقي است. اما راه انتقال آميزشي نيز روبه افزايش است. عفونتهايي همچون هپاتيت C و B و سل به طور همراه با HIV/AIDS بيش از ساير گروههاي جامعه ديده مي شود. هدف از اين مطالعه تعيين ميزان رفتارهاي پرخطر و عفونت هاي همراه در افرادHIV+  و مبتلا به ايدز تحت پوشش مرکز مي باشد.
روش کار: نوع مطالعه توصيفي تحليلي است و با استفاده از اطلاعات موجود در پرونده هاي افراد HIV+ تحت پوشش مرکز در 1384-1383 مي باشد. اطلاعات را ارزيابي و در هر دسته خلاصه کرده و به صورت جداول و نمودار نمايش داده و با آناليز آنها نتايج ارايه گرديد.
يافته ها: افراد HIV+ تحت پوشش مرکز 304 (%88.5 مرد و %11.5 زن) بودند. بيشترين درصد در راه انتقال عبارت است از: %40.8 تزريق مشترک %16.4 آميزشي، %32.6 تزريق همراه با آميزشي، %1.6 دريافت خون، %7.9 ساير موارد و %7 نامشخص، هيچ مورد مادر به فرزند نداشتيم. منظور از ساير موارد خالکوبي، تيغ مشترک و چاقو خوردن مي باشد. عفونت هاي همراه عبارت است از: %78 هپاتيت C،%9  تحت درمان پروفيلاکسي سل، %4 داراي عفونت فعال سل، %7 هپاتيت B و %3 افراد نيز هپاتيت C همراه با سل داشتند.
بحث و نتيجه گيري: با توجه به اينکه بيشترين درصد انتقال از طريق تزريق مشترک و سپس آميزشي مي باشد لازم است جهت پيشگيري از اپيدمي ايدز و عدم انتقال به جامعه، در افراد داراي رفتارهاي پرخطر اقدامات کاهش آسيب شامل درمان نگهدارنده متادون، توزيع سرنگ و کاندوم همراه با آموزش و مشاوره در سطح گسترده ارايه گردد. همچنين به علت درصد بالاي همراهي عفونت هاي HCV و TB با HIV/AIDS اهميت برنامه ريزي پيشگيري و کنترل ايدز در گروههاي در معرض خطر را بيش از پيش نشان مي دهد.