بررسي عوامل انگيزشي و نگرشي موثر در پيش بيني پيشرفت رياضيات، به منظور تدوين يک مدل ساختاري براي دانش آموزان پايه دوم دبيرستان

رياضيات از درس هاي مهمي است که يادگيري آن مي تواند در تمامي عرصه هاي زندگي تاثيرگذار باشد. اين پژوهش با هدف تدوين مدلي براي تبيين و پيش بيني پيشرفت رياضي بر اساس باورهاي انگيزشي دانش آموزان انجام شده است. روش پژوهش، همبستگي از نوع پيش بيني است. پس از تهيه ابزار اندازه گيري و تعيين روايي و پايايي آن، از بين جامعه آماري پسران دانش آموز سال دوم دبيرستآن هاي دولتي تهران، نمونه اي به حجم 120 نفر دانش آموز به روش خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شد و پرسشنامه هاي مربوطه را تکميل کردند. نمره رياضي هر يک از دانش آموزان نيز به عنوان ملاک پيشرفت رياضي اخذ گرديد. داده هاي جمع آوري شده به وسيله نرم افزارspss  و ليزرل مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. متغيرهاي پژوهش توصيف شدند، مدل پيشنهادي بر اساس فرضيه هاي پژوهش به آزمون گذاشته شد. يافته هاي به دست آمده فرضيه اول را تاييد کردند. بدين معني که مي توان براي پيش بيني پيشرفت رياضي بر اساس عوامل فردي، آموزشگاهي و خانوادگي معادله رگرسيون را صورت بندي کرد و نشان داد که اين عوامل سه گانه، روي هم 98 درصد از واريانس پيشرفت رياضي را تبيين مي کنند. براي آزمون فرضيه دوم از روش تحليل مسير استفاده شد و نتايج نشان داد که مدل پيشنهادي برازندگي ندارد. نتايج آزمون فرضيه سوم نشان داد که عوامل فردي 67 درصد، عوامل آموزشگاهي 61 درصد و عوامل خانوادگي 49 درصد در پيش بيني پيشرفت رياضيات سهم دارند. نتايج آزمون فرضيه چهارم نشان داد که عوامل آموزشگاهي نسبت به عوامل خانوادگي واريانس بيشتري از پيشرفت رياضي را تبيين مي کنند، گرچه عوامل خانوادگي هم تاثير معني داري بر پيشرفت رياضي دارند.