بررسي تعادل هاردي - وينبرگ و چندشکلي در جمعيت هاي زنبور عسل شمال غرب ايران با استفاده از آناليز ريزماهواره

به منظور مطالعه درون جمعيتي کلني هاي زنبورعسل نواحي شمال غربي ايران، با استفاده از نمونه هاي استان هاي آذربايجان شرقي، آذربايجان غربي و اردبيل، از 9 نشانگر ريزماهواره استفاده گرديد. پس از تکثير هر جايگاه به وسيله تکنيک PCR و تعيين ژنوتيپ، با استفاده از نرم افزارهاي مختلف، آناليزهاي مربوطه انجام پذيرفت. در اين تحقيق از بين نشانگرهاي مورد مطالعه، جايگاهA7  داراي بيشترين تعداد آلل مشاهده شده و جايگاه هاي A35 و B124 داراي کمترين تعداد آلل و جايگاه هاي A14 و A24 نيز مونومورف بودند. بيشترين محتواي اطلاعات چندشکلي در جايگاه هاي A107 و A7 و کمترين مقدار آن در جايگاهA35  نمايان شد. بيشترين هتروزايگوسيتي مشاهده شده و هتروزايگوسيتي مورد انتظار نااريب ني در جايگاه  A107(به ترتيب 0.983 و 0.921) و کمترين مقدار هتروزايگوسيتي مشاهده شده در جايگاه (0.101) A88 و کمترين هتروزايگوسيتي مورد انتظار نااريب ني نيز در جايگاه (0.481) A35 مشاهده گرديد. بيشترين و کمترين مقدار شاخص شانون نيز به ترتيب در جايگاه هاي (2.640) A107 و (1.018) A35 ديده شد. در اين جمعيت، جايگاه هاي A107 وA7  در تعادل هاردي - وينبرگ و بقيه جايگاه ها داراي انحراف معني داري از وضعيت تعادل بودند.