مقايسه دانشجويان پسر داراي سبک هاي يادگيري متفاوت از لحاظ ويژگي هاي شخصيتي، انگيزه پيشرفت و عملکرد تحصيلي

هدف از پژوهش حاضر مقايسه دانشجويان پسر دانشگاه شهيد چمران اهواز داراي سبک هاي يادگيري متفاوت از لحاظ ويژگي هاي شخصيتي، انگيزه پيشرفت و عملکرد تحصيلي مي باشد. روش پژوهش به کار رفته در اين پژوهش از نوع علي پس از وقوع مي باشد. نمونه تحقيق شامل 300 نفر از دانشجويان پسر ورودي سال تحصيلي 1382-1381 بودند. براي انتخاب نمونه از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي استفاده شد. براي سنجش متغيرهاي مورد نظر از پرسش نامه هاي سبک هاي يادگيري (LSI)، آزمون شخصيتي نئو (NEO) و پرسش نامه انگيزه پيشرفت هرمانز (AMQ) استفاده شد. در اين پژوهش معدل دانشجويان به عنوان ملاک عملکرد تحصيلي در نظر گرفته شد. نتايج تحليل واريانس چند متغيري نشان داد که، بين دانشجويان داراي سبک هاي يادگيري مختلف از لحاظ ويژگي هاي شخصيتي، انگيزه پيشرفت و عملکرد تحصيلي در سطح 0.05 تفاوت معني دار وجود دارد. هم چنين، بين دانشجويان داراي سبک هاي يادگيري متفاوت از لحاظ ويژگي هاي شخصيتي برون گرايي، باز بودن به تجربه، توافق و وجداني بودن تفاوت معني دار وجود دارد، ولي بين دانشجويان داراي سبک هاي يادگيري متفاوت از لحاظ ويژگي شخصيتي روان نژندخويي تفاوت معني دار مشاهده نشد. هم چنين، نتايج اين پژوهش نشان داد که دانشجويان داراي سبک يادگيري انطباق يابنده بيش تر داراي ويژگي شخصيتي برون گرايي و وجداني بودن، دانشجويان داراي سبک يادگيري واگرا بيش تر داراي ويژگي شخصيتي باز بودن به تجربه، دانشجويان داراي سبک يادگيري جذب کننده بيش تر داراي ويژگي شخصيتي توافق و وجداني بودن مي باشند. بالاخره، دانشجويان داراي سبک يادگيري هم گرا از انگيزه پيشرفت و عملکرد تحصيلي بالاتري برخوردار بودند.