تاثير آموزش مهارت هاي زندگي بر بهبود مهارت هاي اجتماعي و مشکلات رفتاري دانش آموزان پسر مبتلا به اختلال رفتار مقابله اي و بي اعتنايي

پژوهش حاضر جهت بررسي تاثير آموزش مهارت هاي زندگي بر بهبود مهارت هاي اجتماعي و مشکلات رفتاري دانش آموزان پسر هشت تا ده ساله مبتلا به اختلال رفتار مقابله اي و بي اعتنايي (ODD) شهرستان نهاوند انجام شده است. اين مطالعه از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه گواه است. 35 دانش آموز که بر اساس فهرست رفتاري کودک (CBCL) و فرم گزارش معلم (TRF) مبتلا به ODD تشخيص داده شده بودند، انتخاب شد و سپس توسط فرم معلم مقياس درجه بندي مهارت هاي اجتماعي گرشام و اليوت (1990)SSRS) ) مورد ارزيابي قرار گرفتند. در نهايت 30 نفر از دانش آموزان مذکور که نمره مهارت هاي اجتماعي آن ها در مقياس SSRS پايين بوده و وجود مشکلات رفتاري آن ها در بخش مشکلات رفتاري SSRS نيز تاييد شد، انتخاب شده و به شکل تصادفي به دو گروه آزمايش (n=15) و گواه (n=15) تقسيم شدند. سپس آموزش مهارت هاي زندگي به مدت 2.5 ماه در 10 جلسه آموزشي 120 دقيقه اي براي آزمودني هاي گروه آزمايش اجرا شد. در پايان دوره آموزش، همه آزمودني ها دوباره به کمک مقياس درجه بندي مهارت هاي اجتماعي گرشام و اليوت ارزيابي شدند. تحليل داده ها نشان داد که گروه آزمايشي در مقايسه با گروه گواه، پس از پايان جلسات آموزش مهارت هاي زندگي، بر اساس ارزيابي معلم، افزايش معني داري در خرده مقياس هاي همکاري (p<0.001)، ابراز وجود (p<0.05)، مهار خود (p<0.001) و نمره کلي مهارت هاي اجتماعي (p<0.001) و کاهش معني دار در نمره مشکلات رفتاري (p<0.01) پيدا کرده است.