زمينه و هدف: سالمندي دوره اي از تجربه سفر زندگي است که طي آن سالمندان در معرض تهديدات بالقوه اي نظير افزايش ابتلا به بيماري هاي مزمن، تنهايي و انزوا، عدم برخورداري از حمايت اجتماعي بوده و به دليل ناتواني هاي جسمي و ذهني در موارد زيادي نيز استقلال فردي آنان مورد تهديد قرار مي گيرد. اين عوامل مي تواند منجر به اُفت کيفيت زندگي در سالمندان شود. از اين رو، در اين مطالعه کيفيت زندگي سالمندان ساکن شهر سبزوار مورد بررسي قرار گرفته است.
مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي-تحليلي و مقطعي، تعداد 304 نفر از افراد بالاتر از سن 60 سالگي ساکن شهر سبزوار در سال 1388به روش نمونه گيري خوشه اي سيستماتيک انتخاب شدند. اطلاعات مورد نظر از طريق فرم پرسشنامه استاندارد شده The sf-36 Health status مربوط به کيفيت زندگي جمع آوري گرديد. داده ها توسط جداول فراواني و مقادير ميانگين و انحراف معيار خلاصه و با استفاده از آزمون هاي آماري تي مستقل، آناليز واريانس يک طرفه و آزمون مجذور کاي توسط نرم افزار SPSS 15 مورد پردازش قرار گرفت. سطح معناداري 0.05 در نظر گرفته شد.
يافته ها: ميانگين نمره کل کيفيت زندگي 8.7±44.9 بود. بيشترين ميزان ميانگين کيفيت زندگي در داشتن نيرو و انرژي با ميانگين 0.5±50.6 و کمترين مقدار کيفيت زندگي در سلامت عمومي 19.7±39.2 بود. در مجموع 38.7 درصد افراد زندگي خوبي داشتند و 23.3 درصد از کيفيت زندگي نامناسبي برخوردار بودند. 44.4 درصد مردان از نظر درد وضعيت مناسبي نداشتند و در مجموع 44.3 درصد محدوديت فعاليت داشتند. بين مردان و زنان سالمند از نظر محدوديت فعاليت، مشکلات سلامت جسماني، رواني و اجتماعي اختلاف معناداري وجود نداشت. در حالي که از نظر درد بدني، بين زنان و مردان سالمند اختلاف معنادار آماري ديده شد.
نتيجه گيري: با عنايت به اين که همه ابعاد کيفيت زندگي سالمندان کمتر از 50 بود، مي توان کيفيت زندگي سالمندان شهرستان سبزوار را نامطلوب ارزيابي نمود.