مقايسه اضطراب، افسردگي و رضايت زناشويي در دو گروه منتخب زنان بارور و نابارور شهر تهران

زمينه و هدف: ناباروري تجربه عاطفي دردناکي است؛ واکنش زوجين در مقابل اين احساس اندوه به شکل مشکلات روان شناختي از قبيل اضطراب، افسردگي و کاهش در عملکرد شخص بروز مي نمايد. هدف از اين تحقيق تعيين ميزان اضطراب، افسردگي و رضايت از زندگي زناشويي در زنان نابارور مراجعه کننده به مرکز ناباروري وليعصر (عج) و مقايسه آن با زنان بارور شرق تهران بود.
روش بررسي: اين مطالعه از نوع توصيفي ـ مقايسه اي بود که در آن ميزان اضطراب، افسردگي و رضايت از زندگي زناشويي در 60 نفر شامل 30 زن نابارور و 30 زن بارور انتخاب شده به روش نمونه گيري در دسترس، مورد بررسي و مقايسه قرار گرفت. اطلاعات اوليه شامل سن، مدت ناباروري، مدت ازدواج، تعداد فرزندان، شغل و ميزان تحصيلات ثبت شد. گردآوري داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي افسردگي بک، اضطراب زانگ و رضايت زناشويي انريچ صورت گرفت. داده ها به وسيله آزمون هاي استنباطي (مجذور کاي، تي مستقل، من ـ ويتني، دقيق فيشر، رگرسيون لجستيک چندگانه) و با استفاده از نرم افزار SPSS ويرايش 18 مورد بررسي قرار گرفت،P  کمتر از %5 معني دار در نظر گرفته شد.
نتايج: اضطراب و افسردگي در زنان نابارور به طور معني داري بيشتر از زنان بارور بود (P<0.05)؛ اما تفاوت معني داري در رضايت زناشويي کلي بين دو گروه مشاهده نشد. اضطراب و افسردگي در هيچ کدام از گروهها با سن و مدت ازدواج ارتباط نداشت؛ اما رضايت جنسي در زنان نابارور با افزايش سن و مدت ازدواج، بيشتر از زنان بارور بود. اضطراب، افسردگي و رضايت زناشويي در هر دو گروه با تحصيلات ارتباط معني داري نشان نداد؛ ولي مدت ناباروري در زنان نابارور عليرغم عدم ارتباط با اضطراب و افسردگي، در رضايت جنسي تاثير داشت. همچنين اضطراب در هيچيک از دو گروه با شغل مرتبط نبود؛ اما شغل، با افسردگي و رضايت زناشويي صرفا در زنان نابارور ارتباط معني دار را نشان داد. افسردگي و روابط جنسي در زنان نابارور خانه دار بيشتر از زنان ناباور شاغل بود.
نتيجه گيري: افراد نابارور نيازمند مراقبت از نظر رواني هستند و دريافت درمان هاي حمايتي در زمينه مسايل رواني کمک قابل توجهي جهت حل مشکل اين گروه مي باشد.