بررسي تاثير تجويز اتانول و نيکوتين بر کيسه مني موش صحرايي بالغ

زمينه و هدف: بررسي اثرات سو الکل و سيگار در دستگاه تناسلي به طور عمده روي بافت بيضه و پروستات معطوف بوده است. در حاليکه مطالعات کاملي روي تاثير تجويز الکل، نيکوتين و مصرف همزمان آنها روي کيسه مني توليد كننده %70 از ترشحات مايع مني انجام نشده است. مقاله حاضر تاثير تجويز اين مواد و مصرف همزمان آنها بر ساختار سلولي کيسه مني را بررسي کرده است.
روش بررسي: 50 موش صحرايي نر بالغ Wistar با سن 9 هفته به 5 گروه تقسيم شدند: دست نخورده (بدون هيچ دريافت)، شاهد (سرم فيزيولوژيک %0.09)، اتانل (2gr/kg) %20، نيکوتين (0.1 mg/kg)، اتانل - نيکوتين که اتانل و نيکوتين را با دوزهاي ذکر شده، همزمان دريافت کردند. الکل از طريق گاواژ و نيکوتين به طريق زير جلدي، به مدت 50 روز تجويز شد. خونگيري قبل از پرفيوژن انجام و کيسه مني برداشته و مقاطع برش داده شده با هماتوکسيلين - ائوزين جهت بررسي مورفولوژيک و مورفومتري رنگ آميزي شد. براي بررسي تفاوت هاي آماري بين گروه ها، پس از اطمينان از نرمال بودن يافته ها از آزمون آماري One way ANOVA و تست تعقيبي Tucky استفاده شد. حد معني داري آزمونها P<0.05 در نظر گرفته شد.
نتايج: کاهش معني داري در طول سلول هاي اپيتليوم ترشحي، در گروه اتانلي نسبت به شاهد مشاهده شد (P<0.0001). مطالعه کيفي آسين هاي ترشحي حاکي از کاهش چشمگير ترشحات در فضاي اسيني هاي ترشحي در گروه اتانولي در مقايسه به گروه شاهد بود در دو گروه نيکوتيني و اتانل – نيکوتين کاهش طول سلولي از حيث آماري معني دار نبود. ضمنا تفاوت معني داري در سطح هورمون تستوسترون بين گروهها مشاهده نشد.
نتيجه گيري: تجويز مزمن اتانل بيشترين تاثير را بر ساختار سلولي - بافتي کيسه مني دارد. کاهش تاثير تجويز همزمان الکل و نيکوتين بر کيسه مني را مي توان احتمالا به کاهش جذب الکل به دنبال تجويز نيکوتين نسبت داد.