مولفه هاي راديوگرافيک وضعيت سر به جلو و ارتباط آن با جنسيت و قد

زمينه و هدف: از آن جا که گردن وزن سر را تحمل مي کند، قرار گرفتن آن در وضعيت غير طبيعي نه تنها باعث ظاهري ناموزون مي شود، بلکه مي تواند زمينه اي براي بروز اختلالات، ناهنجاري ها و آسيب هاي بدني باشد. اين مطالعه با هدف بررسي مولفه هاي راديوگرافيک وضعيت سر به جلو و ارتباط آن با جنسيت و قد طراحي و اجرا شده است.
مواد و روش ها: در اين تحقيق توصيفي-تحليلي است، از ميان دانشجويان دانشگاه رازي کرمانشاه 300 نفر (150 دختر و 150 پسر) به صورت تصادفي انتخاب و با استفاده از نرم افزار(Posture Pro V) PPV  ارزيابي و غربال شدند که نهايتا از ميان آنان 14 نفر که داراي وضعيت شديد تر (Forward head posture) FHP بودند (5<FHP) به عنوان افراد داراي وضعيت سر به جلو FHP و 14 نفر از کساني که داراي کمترين ميزان  FHP بودند (0£FHP£1) به عنوان افراد سالم جهت مقايسه انتخاب شده و با رضايت کامل در مراحل بعدي آزمون شرکت کردند. ميزان جابجايي سر به جلو يا (Anterior head translation) AHT، لوردوز گردني (C₂-C₇) و انحناي فوقاني گردني (C₁-C₂) آن ها در راديوگرافي نماي جانبي ارزيابي شد. براي بررسي تفاوت ميانگين هاي دو گروه سالم و داراي وضعيت FHP از آزمون تي مستقل و براي بررسي ارتباط متغيرها از همبستگي پيرسون با سطح معناداري(P<0.05)  استفاده گرديد. جهت تجزيه و تحليل آماري از نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده شد.
يافته ها: لوردوز گردني افراد سر به جلو (6.26±C₂-C₇=23.44) نسبت به افراد سالم (5.24±C₂-C₇=38.29) به طور معناداري(P=0.0001)  کمتر است. افراد کوتاه قد و زنان نسبت به افراد بلند قد و مردان وضعيت سر به جلوي شديدتر (25.67 در مقابل 11.31) و لوردوز گردني کمتري (23.11 در مقابل 33.77) دارند (P<0.01). وضعيت سر به جلو موجب کاهش لوردوز طبيعي گردن و بروز کيفوز گردني گشته و در صورت شديد بودن وضعيت سر به جلو ممکن است يک انحناي S شکل که نتيجه کاهش انحناي تحتاني مهره هاي گردني (C₂-C₇) و افزايش انحناي فوقاني مهره هاي گردني (C₁-C₂) است، ايجاد گردد.
نتيجه گيري: وضعيت سر به جلو موجب کاهش لوردوز طبيعي گردن و ايجاد کيفوز گردني مي گردد و افزايش قد موجب افزايش وضعيت سر به جلو نمي شود. زنان داراي وضعيت سر به جلو شديدتري نسبت به مردان هستند.