تاثير آموزش مولفه هاي سرمايه اجتماعي بر فعاليت شغلي اعضاي هيات علمي

سرمايه اجتماعي به عنوان منابع و پاداش هايي که افراد از طريق روابط اجتماعي به دست مي آورند، در چند دهه گذشته مقبوليت گسترده اي يافته است، ولي تحقيقات چنداني در ارتباط با تاثير سرمايه اجتماعي بر فعاليت شغلي صورت نگرفته است.
هدف از نگارش مقاله حاضر، بررسي تاثير سرمايه اجتماعي بر فعاليت شغلي اعضاي هيات علمي دانشگاه هاي دولتي مستقر در تهران است. به اين منظور با بهره گيري از آراي صاحب نظراني مانند «پوتنام» و «کلمن» در ابتدا به سنجش ميزان سرمايه اجتماعي در ميان اعضاي هيات علمي اين دانشگاه ها پرداخته و سپس چگونگي رابطه و تاثير آن بر فعاليت شغلي آنان بررسي شده است. در اين زمينه مولفه هاي سرمايه اجتماعي شامل کيفيت روابط (اعتمادورزي) و کميت روابط (عضويت هاي گروهي و انجمن و روابط هميارانه) مورد بررسي و سنجش قرار گرفته اند.
روش تحقيق از نوع همبستگي و به صورت پيمايشي انجام شده است. جامعه آماري شامل 160 نفر از اعضاي هيات علمي دانشگاه هاي دولتي مستقر در تهران در نيمه نخست سال 1388 مي باشد که از بين آنان با استفاده از فرمول کوکران، 120 نفر به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. شيوه جمع آوري اطلاعات، پرسش نامه بود. ضريب آلفاي کرانباخ محاسبه شده براي پرسش نامه به کار رفته در اين تحقيق، برابر با 0.901 مي باشد.
نتايج اين تحقيق نشان داد که سرمايه اجتماعي تاثير مستقيم و معناداري بر ابعاد فعاليت شغلي اعضاي هيات علمي مورد مطالعه دارد و لذا فرضيات وجود رابطه ميان سرمايه اجتماعي اعضاي هيات علمي و ميزان فعاليت شغلي، کيفيت آموزش فعاليت و کيفيت پژوهش فعاليت مورد تاييد قرار گرفت.