سابقه و هدف: چسبندگي و رشد كانديدا آلبيكانس بر روي مواد سافت لاينر مي تواند منجر به مشکلات کلينيکي و تخريب مواد پروتزي گردد. شيوع دنچر استوماتيت به همراهي كانديدا آلبيكانس،67 %-11% گزارش شده است. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي ميزان چسبندگي و رشد كانديدا آلبيكانس بر روي دونوع سافت لاينر GC) و آكروپارس) و نيز مقايسه با گروه كنترل (آکريل آکرو پارس) بود.
مواد و روش ها: 22 نمونه از هر نوع سافت لاينر و ۱۰ نمونه اکريليک (پرداخت شده و پرداخت نشده) تهيه شد و سپس اين نمونه ها در سوسپانسيوني از كانديدا آلبيكانس قرار داده شدند. پس از انجام شستشو، قطعات مورد آزمايش با آكريدين اورنج رنگ آميزي و با ميكروسكوپ فلورسنت بررسي شدند. براي آناليز آماري از آزمون هاي One-way ANOVA و Post-Hoc از نوع Tukey HSD استفاده شد.
يافته ها: در اين مطالعه مشاهده شد که ميزان چسبندگي و رشد به اکريل پرداخت نشده بيشترين و به اکريل پرداخت شده کمترين بود. همچنين ميزان چسبندگي و رشد به سافت لاينر اكروپارس به طور معني داري از سافت لاينر GC بيشتر بود .(p<0.05) تفاوت معني داري بين اکريل پرداخت شده و پرداخت نشده مشاهده شد .(p<0.05)
نتيجه گيري: با توجه به نتايج، دقت لازم در جهت انتخاب ماده مناسب با حداقل عوارض ثانويه و توليد اين نوع مواد دندانپزشكي با عوارض كمتر، ضروري مي باشد.