اصول طراحي فضاهاي آموزشي کودکان بر اساس مدل خلاقيت

در سال هاي اخير، جمعيت قابل توجه کودکان در ايران، سبب توجه ويژه به مساله آموزش و فضاهاي آموزشي کودکان شده است. متاسفانه در ايران، اکثر دبستان ها و مهدکودک ها در فضاهاي فاقد طراحي مناسب و يا در فضاهايي با کاربري غير آموزشي (مثل خانه) تاسيس مي گردند. هدف از تحقيق حاضر، دست يابي به اصول طراحي فضاهاي ويژه کودکان براي کودکان 3 تا 6 ساله ايراني با تاکيد بر بهره گيري از قابليت هاي محيطي موثر بر ذهن و رفتار کودکان، و رويکرد ارتقا خلاقيت آنان است. در اين تحقيق، بر پايه تلفيق نظريات مرتبط با موضوع تحقيق، از روش تحقيق پيمايشي (زمينه يابي) استفاده شده و بر اساس مدل خلاقيت، اصول طراحي فضاهاي آموزشي استنتاج گرديده است. نتايج تحقيق بر اساس مدل، تهيه اصولي معمارانه براي طراحي فضاهاي آموزشي کودکان 3 تا 6 ساله در جهت ارتقا انگيزش و خلاقيت آنان است. تغيير - تکميل پذيري فضا و اجزاي آن، تداخل فضاهاي باز و بسته و بازسازي عناصر محرک طبيعي مانند نور، آب و گياهان مي شود.