بررسي آگاهي و نگرش خانواده هاي بيماران مبتلا به افسردگي اساسي مراجعه کننده به مرکز آموزشي درماني شفاي رشت در مورد پيگيري درمان

مقدمه: پيگيري ناکافي درمان افسردگي عامل اصلي عود بيماري و کاهش عملکرد مبتلايان و از چالش هاي اخير مديريت بهداشتي است که نقش آگاهي و نگرش اعضاي خانواده را مورد توجه قرار داده است.
هدف: مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط آگاهي و نگرش خانواده هاي بيماران مبتلا به افسردگي اساسي مراجعه کننده به مرکز آموزشي درماني شفاي رشت در مورد پيگيري درمان انجام شده است.
روش کار: اين مطالعه توصيفي – مقطعي بر روي 150 نفر از اعضاي خانواده بيماران مبتلا به افسردگي اساسي، داراي معيارهاي ورود به مطالعه، انجام شده است که به روش نمونه گيري در دسترس از درمانگاه بيمارستان شفاي رشت انتخاب شدند. داده ها به روش خود ايفا و توسط پرسشنامه سه بخشي شامل اطلاعات فردي اجتماعي، ابزارهاي آگاهي سنجي و نگرش سنجي نسبت به پيگيري درمان گردآوري و تحت نرم افزار SPSS ويرايش 16.5 تحت تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند.
نتايج: يافته ها نشان داد که 56 درصد واحدهاي مورد پژوهش از آگاهي خوبي برخوردار بودند و ميزان آگاهي با متغيرهاي سن (p<0.004) و تحصيلات (p<0.002) ارتباط معنادار آماري داشت. همچنين اکثر واحدهاي مورد پژوهش (84.7%) از نگرش مثبت برخوردار و نوع نگرش تنها با متغير ميزان تحصيلات (p<0.004) ارتباط آماري معنادار نشان داد. در نهايت با وجود آنکه اکثريت افراد داراي آگاهي خوب (86.9%) داراي نگرش مثبت نسبت به پيگيري درمان بودند، اما ارتباط معناداري بين آگاهي و نگرش خانواده ها مشاهده نشد.
نتيجه گيري: اين مطالعه نشانگر وجود ارتباط معنادار بين دو متغير اصلي تحقيق نبود. بنابراين تحقيقات بيشتري با تعداد نمونه بزرگتر و يا حتي ابزارهاي استاندارد شده بررسي آگاهي و نگرش در مورد پيگيري درمان مورد نياز است.