پيش بيني کننده هاي خودکارآمدي رفتار تغذيه اي در بيماران مبتلا به بيماري عروق کرونر

مقدمه: بيماري عروق كرونر يکي از شايعترين بيماريهاي قلبي عروقي در کشورهاي پيشرفته است. دنبال نمودن يک رژيم تغذيه اي و سبک زندگي سالم ميزان بروز عوارض و بستري شدن مجدد بيماران را بدنبال آنژين صدري و آنفارکتوس ميوکارد کاهش مي دهد. ارتقا خودکارآمدي رفتار تغذيه اي بعد از بروز رويداد قلبي، از برآيندهايي است که در افزايش مهارتهاي توانمند سازي بيمار جهت تعديل رفتارهاي بهداشتي، نقش اساسي ايفا مي کند.
هدف: مطالعه حاضر با هدف تعيين پيش بيني کننده هاي خودکارآمدي رفتار تغذيه اي در بيماران مبتلا به بيماري عروق کرونر انجام شده است.
روش کار: در يک مطالعه مقطعي توصيفي تحليلي 195 بيمار مبتلا به بيماري عروق کرونر مراجعه کننده به درمانگاه قلب مرکز آموزشي درماني قلب دکتر حشمت رشت، به شيوه نمونه گيري آسان انتخاب و با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه حضوري مورد پرسش قرار گرفتند. با استفاده از آزمون کاي دو و رگرسيون لجستيک چندگانه به تحليل روابط بين متغيرهاي مستقل و وابسته پرداخته شد و پيش بيني کننده هاي موثر بر خودکارآمدي رفتار تغذيه اي در بيماران مبتلا به بيماري عروق کرونر تعيين شد.
نتايج: يافته هاي اين تحقيق نشان داد که اکثريت واحدهاي مورد پژوهش داراي خودکارآمدي رفتار تغذيه اي مطلوب (86.2%) بوده اند. از نظر آماري بين درک از بيماري و خودکارآمدي رفتار تغذيه اي ارتباط معني دار وجود داشت ( (P<0.05در رابطه با پيش بيني کننده هاي خود کارآمدي رفتار تغذيه اي، آزمون رگرسيون لجستيک چند گانه نتايج نشان داد که در صورت ثابت ماندن اثر ساير متغيرها، به ازاي 1 واحد درک از بيماري شانس مطلوبيت خودکارآمدي رفتار تغذيه اي1.05  برابر ((P<0.0001 افزايش مي يابد.
نتيجه گيري: درک از بيماري از عوامل پيش بيني کننده مهم در گرايش بيماران به رعايت برنامه تغذيه اي قلبي مي باشد و بيماران داراي درک مطلوب از بيماري، سطح اطمينان بالاتري براي اداره نمودن تغييرات پديد آمده در رژيم تغذيه اي بعد از بروز رويداد قلبي دارند. طراحي برنامه آموزش باليني و ارايه خدمات پرستاري بر اساس تعيين پيش بيني کننده هاي خودکارآمدي رفتار تغذيه اي مي تواند در ارتقا خودکارآمدي بيماران قلبي در دنبال نمودن برنامه هاي بهداشتي موثر باشد.