تعيين اندازه و الگوي توسعه هميشه به عنوان يکي از مهم ترين مراحل تصميم گيري در فرايند برنامه ريزي محيطي محسوب مي گردد. آن سان که از طريق مکان يابي مناسب توسعه و برنامه ريزي دقيق و موشکافانه مي توان از به وجود آمدن آثار نامطلوب بر محيط زيست جلوگيري نمود. در مورد اغلب پروژه هاي بزرگ، با شناسايي محدوديت هاي جدي زيست محيطي در زمان برنامه ريزي و طراحي پروژه مي توان نگراني ها، هزينه ها و زمان اجرا را کاهش داد. اين مهم با انتخاب پهنه اي بهينه که بيشترين ظرفيت بارگذاري توسعه را داراست محقق مي گردد.
با گذشت بيش از يک دهه از احداث دهکده فرهنگي تفريحي زاينده رود و انجام مطالعات مربوط به تاثيرات اکولوژيک آن بر زيست بوم اين رودخانه، طرح توسعه کالبدي اين دهکده با ابلاغ سازمان عمران زاينده رود در دستور کار مهندسان مشاور شهر و خانه قرار گرفت. بديهي است در بدو امر، بررسي و تعيين پهنه هاي توسعه جديد از اهميت فراواني برخوردار مي باشد. هدف اين پژوهش بررسي تعيين جهت توسعه و همچنين اولويت و ارجحيت اراضي براي اين امر مي باشد.
از اين رو با توجه به هدف فوق، اين پژوهش، کاربردي و داراي ماهيتي توصيفي - تحليلي است. در اين پژوهش با استفاده از روش اسنادي، برداشت هاي تفصيلي ميداني و بهره گيري از مدل فرايند تحليل سلسله مراتبي (AHP)، مراحل مختلف تعيين پهنه هاي توسعه بهينه دهکده فرهنگي تفريحي زاينده رود تبيين گرديده است. تعيين اولويت جهات توسعه، ميزان ارجحيت هر يک از پهنه ها با توجه به معيارها و تناسب هر يک از پهنه ها براي کابري هاي مد نظر، نتايج اصلي اين پژوهش مي باشند.