بررسي روش كار فرهنگهاي دو و سه زبانه فارسي ـ تركي ـ عربي

زبان، عامل پيوند ميان افراد جامعه و نهادي اجتماعي و پوياست که همانند ديگر نهادها پيوسته در حال دگرگوني بوده، با گذشت زمان و تغيير ساختار جامعه، دچار تحول ميشود. فرهنگ نويسي کوششي در راستاي ثبت اين دگرگونيها، بمنظور سهولت فهم زبان گذشتگان و جلوگيري از گسست فرهنگي است. فاصله مكاني، بعد زماني و نفوذ نيروهاي بيگانه در حوزه يك زبان، از جمله عوامل زمينه ساز فرهنگ نويسي است. تحت تاثير سه عامل حمله اعراب و گسترش دين اسلام؛ هجوم تركان و ورود عناصر زبان تركي در فارسي؛ و گسترش حوزه كاربرد زبان فارسي در خارج از قلمرو نخستينش، فرهنگ نويسي دو و سه زبانه فارسي ـ عربي ـ تركي رونق گرفت. در اين گفتار بمعرفي و بررسي اين جريان فرهنگ نويسي بويژه حوزه فارسي ـ تركي كه كمتر مورد پژوهش قرار گرفته است، پرداخته خواهد شد.