بررسي رابطه بين سبک هاي دلبستگي و ادراک بيماري با بهزيستي روانشناختي و هموگلوبين گليکوزيله در بيماران مبتلا به ديابت نوع 1

مقدمه: تحقيقات مختلف نقش سبک هاي دلبستگي و ادراک بيماري را در رابطه با شاخص هاي سازگاري با بيماري هاي مزمن بررسي کرده اند. سبک دلبستگي به رابطه عاطفي بين کودک و اولين مراقب اشاره دارد که پايه روابط بعدي را شکل مي دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين سبک هاي دلبستگي و ادراک بيماري با بهزيستي روانشناختي و هموگلوبين گليکوزيله در بيماران مبتلا به ديابت نوع 1 انجام شده است.
روش ها: نمونه پژوهش شامل 300 نفر (172 دختر و 128 پسر، سنين 18 - 30 سال) از بيماران عضو انجمن ديابت ايران بودند. از شرکت کننده ها خواسته شد مقياس دلبستگي بزرگسال (AAS)، مقياس ادراک بيماري (IPQ) و زير مقياس بهزيستي روانشناختي پرسشنامه سلامت رواني (MHI-28) را تکميل کنند.هموگلوبين گليکوزيله (HbA1c) از نتايج آخرين آزمايش بيماران استخراج شد.
يافته ها: نتايج همبستگي پيرسون نشانگر رابطه معنادار بين متغيرهاي پيش بين و ملاک بود. نتايج حاصل از تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد پاسخ عاطفي به بيماري، پي آمدها، و سبک هاي دلبستگي ايمن، دوسوگرا و اجتنابي تبيين کننده واريانس بهزيستي روانشناختي در بيماران مبتلا به ديابت نوع 1 بودند. همچنين شناخت بيماري، ماهيت بيماري و سبک دلبستگي ايمن، در حد قابل قبولي واريانس هموگلوبين گليکوزيله را در بيماران مبتلا به ديابت نوع 1 تبيين مي کنند.
نتيجه گيري: بر اساس يافته ها، زيرمقياس هاي ادراک بيماري مي تواند رابطه بين سبک هاي دلبستگي، بهزيستي روانشناختي و هموگلوبين گليکوزيله را تحت تاثير قرار دهد. نتايج اين پژوهش مي تواند راهگشاي سياست گذاري هاي پيشگيرانه و کمک به افراد در معرض خطر و ارايه مداخلات درماني روانشناختي باشد.