بررسي وضعيت ارزيابي در آموزش عالي کشور به منظور ارايه يک چارچوب ادراکي

پژوهش حاضر با هدف بررسي وضعيت ارزيابي آموزش عالي کشور و ارايه چارچوب ادراکي انجام گرفته است. اين پژوهش از نظر نحوه جمع آوري داده ها از نوع توصيفي و پيمايشي و با توجه به هدف مقاله از انواع پژوهشهاي تحقيق و توسعه است كه داده هاي مورد نياز آن از طريق مطالعات كتابخانه اي (سند كاوي) و ميداني (استفاده از پرسشنامه) جمع آوري شده است. جامعه آماري پژوهش اعضاي هيئت علمي دانشگاههاي دولتي شهر تهران [درگروههاي آموزشي مديريت آموزشي و مديريت آموزش عالي] و مديران حوزه ارزيابي آموزش عالي به تعداد 60 نفر بودند و به روش سرشماري كامل از تمام آنان نظرخواهي شد. ابزار جمع آوري پرسشنامه محقق ساخته بود كه روايي و پايايي صوري آن از طريق مراجعه به 15 نفر از اعضاي جامعه آماري و استفاده از نرم افزار آماريspss  به دست آمد. نتايج كلي پژوهش حاكي از آن است كه كشورهاي منتخب بررسي به ابعاد پنج گانه ارزيابي شامل زمينه، درونداد، فرايند، برونداد و پيامد، كه بر گرفته از الگوي سيپو (CIPPO) است، توجه شاياني دارند و نيز مشخص شد كه ميزان توجه نهادهاي نظارتي به ابعاد و مولفه هاي ارزيابي در کشور ايران در حد كم و بسيار كم است. در نهايت، چارچوب ادراکي مورد انتظار با توجه به نتايج به دست آمده ارايه شد كه در آن شوراي عالي ارزيابي آموزش عالي نقش سياستگذاري و هدايت فعاليت تمام نهادهاي مربوط به ارزيابي آموزش عالي را بر عهده دارد و مشتمل بر چهار ركن: فلسفه و اهداف، مباني نظري، مراحل اجرا و نظام بازخورد بانك اطلاعات و مهندسي مجدد است.