بررسي تاثير آموزش بر سبک زندگي بيماران مبتلا به بيماري هاي ايسکيمي قلبي

سابقه و هدف: بيماري قلبي- عروقي و در راس آنها بيماري هاي ايسکميک قلبي به يکي از جديدترين مشکلات مرتبط با سلامتي جهان در سالهاي پاياني قرن بيستم و سالهاي آغازين قرن بيست و يکم تبديل شده است. تحقيقات جديد به روشني اهميت تغيير شيوه زندگي را شرح داده اند. پيشگيري ثانويه و بازتواني بيماران قلبي به عنوان مجموعه فعاليت هايي است که علت اصلي بيماري همراه با دست يافتن به بهترين شرايط جسمي، روحي و اجتماعي را تحت تاثير قرار مي دهد.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر يک کارآزمايي باليني است که از مرداد 1385 لغايت بهمن 1386 در بخش مراقبت هاي ويژه قلبي و بخش قلب و عروق بيمارستانهاي امام علي (ع)، خاتم الانبيا و تامين اجتماعي شهر زاهدان بر روي 180 بيمار با تشخيص بيماري ايسکميک قلبي انجام شده است. نمونه ها به روش تصادفي ساده انتخاب و در دو گروه مداخله و کنترل، هر کدام 90 نفر قرار گرفتند. جهت جمع آوري دادههاي پژوهش از پرسشنامه استاندارد رز استفاده گرديده است.
يافته ها: نتايج بيانگر تاثير آموزش بر تعديل سبک زندگي بيماران مبتلا به بيماري هاي ايسکميک قلبي مي باشد. يافته هاي آماري نمايانگر آن است که مجموع آگاهي بيماران در زمينه بيماري قلبي، وضعيت کلي سبک زندگي، نمايه توده بدني، وضعيت کلسترول خون، تريگليسيريد خون، قندخون و فشارخون افراد گروه مورد پس از انجام مداخله آموزشي افزايش يافته و آگاهي آنها مطلوب تر شده است. آزمون تحليل کو واريانس نشان داد که تفاوت معني داري بين ميانگين نمره مجموع آگاهي بيماران براي تعديل سبک زندگي در دو گروه مورد و کنترل پس از انجام آموزش وجود دارد (P<0.05).
استنتاج: بر اساس يافته هاي پژوهش، آموزش دربيماران مبتلا به بيماري هاي ايسکميک قلبي جهت تعديل سبک زندگي موثر بوده است. لذا پيشنهاد ميگردد که آموزش به بيمار در مراکز درماني و آموزشي به صورت يک برنامه جدي پيگيري شود.