بررسي پيامدهاي دراز مدت آسيب عروق پوپليته آل در تروماي غيرنافذ اندام تحتاني در بيمارستان امام خميني (ره) ساري 88-83

سابقه و هدف: مطالعه حاضر به منظور بررسي فاکتورهاي موثر در پيش بيني وقوع ناتواني و قطع اندام ناشي از صدمات شريان پوپليته آل که به ميزان زيادي منجر به قطع عضو صدمه ديده مي شود طراحي گرديد.
مواد و روش ها: اين مطالعه در فاصلۀ سال هاي 1383 تا 1388 بر روي مصدومين داراي جراحت شريان پوپليته آل مراجعه کننده به بيمارستان امام خميني ساري انجام شد. مشخصات دموگرافيک مصدومين، مکانيسم آسيب، معاينات عروقي، مدت زمان ايسکمي، روش ترميم شريان و وريد، فاشيوتومي، ميزان قطع اندام و درجه ناتواني (Functional independent measure : FIM) ثبت شدند. شدت صدمه وارده به اندام تحتاني از طريق MESS (Mangled extremity severity score) مورد ارزيابي قرار گرفت. سپس آناليز آماري با آزمون هاي کاي - دو، تي تست و ضريب همبستگي پيرسون انجام شد و p کمتر از 0.05 بعنوان سطح معني داري تلقي گرديد.
يافته ها: از 50 بيمار مورد بررسي، 98 درصد مرد بودند. در کل 17 مورد قطع اندام در طول اين سال ها اتفاق افتاد (34 درصد). متوسط مدت زمان بستري بيماراني که اندامشان قطع شده بود 11.28±15.83 روز و در مصدوميني که اندامشان حفظ شده بود 21.80± 30.95 روز بود (P<0.05) ميانگين MESS در بيماران با قطع اندام 1.64±6.94 و دربيماران متحمل آسيب شريان پوپليته آل با حفظ اندام 1.56±5.15 بود (P<0.05) بررسي آماري وجود همبستگي بين آسيب عصبي و آمپوتاسيون را نشان داد (P<0.05).
استنتاج: MESS و که جهت سنجش شدت صدمـه وارده به اندام ها بکار مي روند به خوبـي توانايـي پيش بيني وقوع قطع اندام و ناتواني را در مصدومين عروقي دارند.