بررسي تراکم و غالبيت علف  هرز مزارع جو استان آذربايجان شرقي

حسن نژاد سيروس; علي زاده حسن; مظفريان ولي اله; چايي چي محمدرضا; مين باشي معيني مهدي

مشخصات مقاله

عنوان نشریه:

دانش علف هاي هرز : 1388 , دوره 5 , شماره 1 ; از صفحه 69 تا صفحه 90 .

عنوان مقاله:

بررسي تراکم و غالبيت علف هرز مزارع جو استان آذربايجان شرقي

نویسندگان:

حسن نژاد سيروس, علي زاده حسن*, مظفريان ولي اله, چايي چي محمدرضا, مين باشي معيني مهدي

آدرس:

* گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشگاه تهران

چکیده:

به منظور شناسايي و تعيين تراکم و غالبيت علف هاي هرز مزارع جو در استان آذربايجان شرقي، 80 مزرعه جو در 19 شهرستان استان در سال هاي 1388-1387 بررسي شد. در مجموع، تعداد 219 گونه علف هرز از 36 خانواده گياهي در مزارع جو استان شناسايي شد. 107 گونه در بيش از سه شهرستان و 120 گونه در بيش از سه مزرعه از مزارع جو استان حضور داشتند. از نظر تراکم، شهرستان هاي قره آغاج، مراغه و ملكان به ترتيب با 20.82، 22.17 و 22.18 بوته در مترمربع کمترين و شهرستان هاي ورزقان، سراب و بناب بترتيب با 91.77، 85.61 و 82.97 بوته در مترمربع بيشترين تراكم علف هاي هرز را داشتند. از 219 گونه شناسايي شده، 116 گونه (%52.97) به چهار خانواده کاسني (Asteraceae)، شب بو (Brassicaceae)، گرامينه (Poaceae) و بقولات (Fabaceae) تعلق داشتند. اين چهار خانواده به ترتيب با 42، 30، 24 و 20 گونه بيشترين تنوع در مزارع جو در سطح استان را داشتند. از نظر شاخص وفور (AI)، علف هاي هرز هفت بند (Polygonum aviculare)، پيچک صحرايي (Convolvulus arvensis) و بي تي راخ (Gallium tricornutum) به ترتيب به عنوان علف هاي هرز غالب مزارع جو استان آذربايجان شرقي شناخته شدند. شهرستان هاي هشترود، کليبر و جلفا به ترتيب با 93، 87 و 82 گونه بيشترين تنوع (غناي گونه اي) و شهرستان هاي ملكان، قره آغاج و عجب شير به ترتيب با 10، 21 و 22 گونه كمترين تنوع را داشتند.