اثر تنش آبي بر رشد و برخي خصوصيات بيوشيميايي سه ژنوتيپ گلابي بومي استان كردستان

به منظور مطالعه اثرات سطوح مختلف تنش آبي بر رشد و برخي خصوصيات بيوشيميايي سه ژنوتيپ گلابي (نازكه، لاسوره و كويله) يك آزمايش گلداني انجام شد. دانهال هاي سه ژنوتيپ بومي استان كردستان در معرض چهار رژيم آبي قرار گرفتند. دانهال هاي شاهد هر روز آبياري شدند. تيمارهاي تنش آبي زماني آبياري شدند كه پتانسيل آب خاك به -0.4، -0.8 و -1.2 مگاپاسكال رسيد. افزايش ارتفاع گياه، تراكم روزنه ها، محتواي كلروفيل برگ (كلروفيلa ، b و كل) بعد از دوره تنش اندازه گيري شدند، اما پرولين و قندهاي محلول كل (TSS) در طول دوره تنش و بعد از آبياري مجدد تيمارهاي تنشي تعيين گرديدند. نتايج تجزيه آماري نشان داد كه تراكم روزنه اي و كلروفيل برگ (كلروفيل a، b و كل) تحت تاثير تيمار آبياري قرار نگرفتند. تنش آبي اثرات معني داري بر رشد و خصوصيات بيوشيميايي داشت. افزايش ارتفاع گياه در ژنوتيپ نازكه و لاسوره در تيمارهاي 0.8- و 1.2- مگاپاسكال متوقف شد اما در ژنوتيپ كويله 9.4 درصد شاهد در تيمار 0.8- مگاپاسكال رشد داشت. ژنوتيپ كويله در تيمار 0.4- مگاپاسكال رشد بيشتري نسبت به ژنوتيپ هاي ديگر داشت. پرولين و قندهاي محلول در طول دوره تنش افزايش يافتند اما دو روز بعد از آبياري مجدد در همه تيمارهاي تنشي به حد شاهد رسيدند. مقدار پرولين آزاد و TSS در ژنوتيپ كويله در تيمارهاي تنشي افزايش بيشتري نشان داد. بيشترين ميزان پرولين و TSS در ژنوتيپ كويله در تيمار 1.2- مگاپاسكال بود. با توجه به نتايج ژنوتيپ كويله مقاومت بيشتري نسبت به شرايط خشكي داشت.