بررسي فلسفه معلمي و اشارات آن براي برنامه درسي فلسفه تربيت معلم

اين مقاله در بادي امر در پي آن است تا موضوع فلسفه معلمي و فلسفه تدريس معلم را به موضوعي قابل بحث و بررسي در محافل تربيتي تبديل کند. براي اين کار، به طور مختصر به سوابق تاريخي چنين موضوعي از خلال ديدگاه فلاسفه تربيتي و مربيان پرداخته شده است. در اين بررسي معلوم گرديد معلم در تاريخ فلسفه تربيتي بيشتر به عنوان عنصري از عناصر تعليم و تربيت و برنامه درسي مد نظر قرار گرفته و کمتر به عنوان عامل اصلي به آن نگريسته شده است. تدوين بيانيه فلسفه تدريس ماحصل اين مقاله است و اين اعتقاد وجود دارد که اگر معلمان تشويق شوند که به چنين کاري دست زنند. نگرش فلسفي آن ها نسبت به تربيت و تدريس شکل خواهد گرفت و برخي از آنان توانايي فلسفه ورزي خواهند يافت و عده کمي نيز به دانش فلسفه تعليم و تربيت تسلط پيدا خواهند کرد. براي نمونه فلسفه معلمي هگل از خلال مرور عقايد تربيتي او آورده شده است. در پايان در قالب اشارات برنامه درسي صور مختلفي که مي توان از طريق آن ها به فلسفي معلمي نگريست و برنامه درسي، فلسفه در تربيت معلم را سازمان داد، نظير نگرش فلسفي معلم، فلسفه ورزي معلم و دانش فلسفي معلم و محتوا و فعاليت هايي که مي توان براي اين صور در نظر گرفت، ارايه شده است. با در نظر آوردن سه رويکرد پيش گفته برنامه اي درسي براي فلسفه تربيت معلم پيشنهاد شده است که به تناسب نياز، مي تواند به يکي از رويکردها بيشتر از ديگري بپردازد.