مقدمه: در دوران پس از زايمان، تغييرات جسمي، روحي و اجتماعي در مادر به وجود مي آيند كه بر كيفيت زندگي وي تاثير مي گذارند. گرچه در سال هاي اخير، تعداد زيادي از عوارض پس از زايمان شناخته شده اند ليکن كيفيت زندگي پس از زايمان و ارتباط آن با نوع زايمان بررسي نشده است. باتوجه به اهميت کيفيت زندگي پس از زايمان و عوامل متفاوت موثر برآن (از جمله نوع زايمان)، مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط نوع زايمان با كيفيت زندگي مادران در دو هفته بعد از زايمان انجام شد.
روش كار: در اين مطالعه تحليلي آينده نگر، 420 خانم مراجعه کننده به مراكز بهداشتي درماني که شرايط ورود به مطالعه را داشتند، به روش نمونه گيري غير احتمالي انتخاب شده و در سه ماه آخر بارداري پرسش نامه افسردگي ادينبرگ را تكميل نمودند. زنان با نمره بالاتر از 12 از مطالعه خارج شدند. 300 مورد (155 نفر در گروه زايمان طبيعي و 145 نفردر گروه سزارين) طي دو هفته بعد از زايمان پي گيري و كيفيت زندگي آنان با ابزار كيفيت زندگي خلاصه شده سازمان جهاني بهداشت ارزيابي شد. تجزيه و تحليل آماري با نرم افزار آماري SPSS نسخه 14 و آزمون هاي مجذوركاي، آزمون t، من ويتني، و مدل خطي عمومي انجام شد.
يافته ها: بين دو گروه از نظر سطح تحصيلات، شغل، وضعيت اقتصادي و اجتماعي و بارداري خواسته و ناخواسته اختلاف آماري معني داري وجود نداشت. در دو هفته بعد از زايمان در حيطه جسمي، كيفيت زندگي گروه زايمان طبيعي به طور معني داري بالاتر از گروه با زايمان سزارين بود (p<0.001). هم چنين طي اين مدت در حيطه رواني، كيفيت زندگي گروه زايمان طبيعي به طور معني داري بالاتر از گروه با زايمان سزارين بود (p<0.02). بين اين دو گروه از نظر حيطه هاي اجتماعي، محيطي و كلي اختلاف آماري معني داري يافت نشد.
نتيجه گيري: نظر به اين که در تحقيق حاضر حيطه هاي جسمي و روحي کيفيت زندگي گروه زايمان طبيعي بهتر از سزارين بوده است، مشاوره مراقبين بهداشتي براي انتخاب روش صحيح زايمان مي تواند در کاهش ميزان سزارين انتخابي، هزينه هاي مربوط به آن و نهايتا بهبود کيفيت زندگي زنان در بعد از زايمان موثر باشد.