اكسيداسيون چربي و مصرف انرژي در شدت هاي مختلف دو نوع فعاليت ورزشي دويدن و دوچرخه سواري در پسران نوجوان چاق

مقدمه: دويدن و دوچرخه سواري دو نوع از رايج ترين فعاليت هاي بدني هستند كه بيشتر توسط افراد چاق به منظور افزايش سوخت وساز چربي در برنامه هاي كاهش وزن استفاده مي شود. به منظور طراحي برنامه هاي تمريني مناسب، هدف از مطالعه حاضر مقايسه اكسيداسيون چربي و هزينه انرژي هنگام دو نوع فعاليت ورزشي دويدن و دوچرخه سواري در شدت هاي مختلف در نوجوانان پسر چاق بود.
مواد و روش ها: در اين مطالعه، 11 نوجوان پسر چاق و سالم به صورت داوطلبانه (با ميانگين سن 1.2± 13سال، وزن 7.6± 73.1كيلوگرم و نمايه توده بدن 2.5±27.5 كيلوگرم بر مترمربع) شركت كردند. آزمودني ها آزمون ورزشي درجه بندي شده فزاينده را روي چرخ كارسنج و نوارگردان اجرا كردند. ضربان قلب، ميانگين اكسيژن مصرفي و دي اكسيد كربن توليدي در طول 2 دقيقه پاياني هر مرحله از آزمون اندازه گيري و نسبت تبادل تنفسي محاسبه شد. مقادير اكسيداسيون چربي و كربوهيدرات و هم چنين هزينه انرژي محاسبه شد.
يافته ها: مقادير اكسيداسيون چربي در ضربان قلبِ مشابه و قابل مقايسه در دويدن روي نوارگردان در مقايسه با پدال زدن روي چرخ كارسنج در دامنه وسيعي از شدت ها (به جز شدت معادل 20 و 170 وات)، به طور معني داري بالاتر بود .(p<0.05) ميزان كل مصرف انرژي هنگام فعاليت روي نوارگردان نسبت به فعاليت روي چرخ كارسنج (43±266 كيلوژول بر دقيقه در مقابل 39±237 كيلوژول بر دقيقه) به طور معني داري بيشتر بود .(p<0.05) اما ميزان اكسيداسيون كربوهيدرات در شدت هاي معادل 45، 70 و 95 وات در پدال زدن روي چرخ كارسنج نسبت به دويدن روي نوارگردان بالاتر بود(p<0.05) .
نتيجه گيري: مطالعه حاضر نشان داد براي نوجوانان چاقي كه هدفشان از انجام فعاليت بدني، كاهش وزن (افزايش مصرف انرژي و ارتقاي اكسيداسيون چربي در سطح معيني از پاسخ هاي قلبي- عروقي) است، فعاليت دويدن با شدت متوسط، فعاليت بدني موثرتري نسبت به پدال زدن روي دوچرخه است.