پديده آب لغزي (Hydroplaning) در مناطقي با ميزان بارندگي زياد، باعث کاهش ايمني در راه ها گرديده است. ايجاد يک لايه آسفالت متخلخل با فضاي خالي بالاي حدود 18 درصد، مي تواند آب را از روي راه دور و به صورت زه کش از جاده خارج نمايد. از طرفي وجود اين لايه مي تواند عامل کاهش آلودگي صدا گردد. پايين بودن استحکام، پايداري، خصوصيات مکانيکي و بالا بودن ميزان تغيير شکل دايمي، از محدوديت هاي استفاده از آسفالت متخلخل به شمار مي آيد. در اين پژوهش تاثير پليمرهاي SBR, APP بر روي تغيير شکل دايم آسفالت متخلخل مورد ارزيابي قرار مي گيرد.
گزينش بهترين دانه بندي براي ايجاد فضاي خالي بالاي 18 درصد و طرح اختلاط آسفالت با استفاده از روش کانتابرو از کارهاي مهم اين پژوهش بود. نتايج آزمايش ها نشان داد ند که افزودن پليمر باعث افزايش وزن مخصوص، افزايش درصد فضاي خالي آسفالت و تقويت، استحکام و پايداري آسفالت متخلخل خواهد شد. در زمان آزمايش خزش آشکر گرديد که آسفالت متخلخل با قير اصلاح شده پليمري، کمترين تغيير شکل اوليه و همچنين تغيير شکل دايم را نسبت به نمونه ساخته شده با قير خالص داشته است. افزودن پليمر باعث افزايش مقادير بازگشت ويسکوالاستيک، افزايش مدول سفتي در تمامي دماها و تنشهاي اعمالي و همچنين تغيير شکل خزشي کمتري در آسفالت متخلخل شده است.