نقش ازدواج در سلامت عمومي زوج هاي جوان: مطالعه اي طولي

هدف: پژوهش حاضر تعيين روند تغيير سلامت عمومي در زوجين است.
روش: پژوهش از نوع توصيفي – مقايسه است که براي انجام آن 230 زوج از دانشجويان دانشگاه هاي تهران با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شد. از اين تعداد 213 زوج در سال اول مطالعه، 116 زوج در سال دوم، 46 زوج در سال سوم، 95 زوج در سال چهارم، 56 زوج در سال پنجم و در نهايت 27 زوج که حدود 4 سال از عقد آنان گذشته بود به پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ، 1979 پاسخ دادند. داده ها با آزمون تحليل واريانس اندازه گيري مکرر، رگرسيون و t وابسته تحليل شد.
يافته ها: نشان داد به جز زير مقياس نشانه هاي بدني، تفاوت ميانگين زير مقياس ها و نمره کل پرسشنامه سلامت عمومي در بين سال هاي مختلف مطالعه، تفاوت معناداري ندارد. معتبرترين پيش بيني کننده نمره کل سلامت عمومي در سال پنجم مطالعه و ازدواج کردن زوجين است. وضعيت سلامت عمومي در بين زوج هاي دانشجوي مختلف در هر سال مطالعه تفاوت داشت و وضعيت سلامت عمومي زنان در مقايسه با شوهران خود نامطلوب تر بود.
نتيجه گيري: در تبيين نتايج حاضر مي توان به تغيير در روابط و مسووليت هاي زوجين، و تنش حاصل از چگونگي کسب مهارت هاي ارتباطي و نحوه حل تعارض ها در سال هاي نخستين ازدواج اشاره نمود. همچنين در زنان اين تنش مي تواند با پذيرش نقش هاي خانوادگي يا کاري در اوايل ازدواج افزايش يافته و تاثير نامطلوبي بر سلامت رواني آنها داشته باشد.