تاثير دو روش آموزش گفتاري و نوشتاري بر اضطراب بيماران قبل از عمل جراحي

زمينه: اثرات نامطلوب اضطراب بر شاخص هاي فيزيولوژيک بدن و بروز عوارض بعد از عمل همواره يکي از مشکلات بيماران و اعضاي گروه درماني است و کاهش آن ضروري به نظر مي رسد.
هدف: مطالعه به منظور تعيين تاثير دو شيوه آموزش گفتاري و نوشتاري بر اضطراب بيماران قبل از عمل جراحي انجام شد.
مواد و روش ها: اين مطالعه تجربي در سال 88-1378 در مرکز آموزشي - درماني امام خميني ساري بر روي 105 بيمار در سه گروه 35 نفره آموزش گفتاري، آموزش نوشتاري و شاهد انجام شد. نمونه گيري در دسترس و تقسيم بندي گروه ها به صورت کاملا تصادفي بود. ابزار تحقيق شامل پرسش نامه مشخصات جمعيتي، برگه ارزيابي علايم حياتي و پرسش نامه اضطراب حالت - صفت اشپيلبرگر بود. داده ها با آزمون آماري آناليز واريانس تحليل شدند.
يافته ها: تفاوت معني دار بين هر دو گروه آزمون با گروه شاهد از نظر سطح اضطراب حالت آنان در دو ساعت قبل از عمل وجود داشت (P=0.03). ميانگين فشار خون سيستوليک و دياستوليک در دو ساعت قبل از عمل در گروه آموزش گفتاري به ترتيب 17.2±2 و 8.6±1 و در گروه آموزش نوشتاري به ترتيب 18.9±1 و 8.9±1 سانتي متر جيوه و اين اختلاف نسبت به گروه شاهد معني دار بود.
نتيجه گيري: با توجه به يافته ها پيشنهاد مي شود در مرحله پذيرش بيماران در درمانگاه بي هوشي علاوه بر معاينه هاي معمول، آموزش شفاهي به بيماران داده شود تا بتوان از اثرات ناخواسته و مضر اضطراب بر وضعيت فيزيولوژيک کاست و دوره بهبودي بعد از عمل بدون خطري براي بيماران فراهم نمود.