الگوي ديسمنوره اوليه در دانشجويان ساکن در خوابگاه هاي تبريز

مقدمه: ديسمنوره اوليه يک اختلال شايع بخصوص در ميان دختران جوان مي باشد. هدف اين پژوهش تعيين توزيع شدت ديسمنوره اوليه، تاثير آن بر فعاليت روزمره و روش درماني مورد استفاده و ارتباط برخي مشخصات افراد با شدت درد قاعدگي در دانشجويان دختر خوابگاهي بود.
مواد و روشها: در اين مطالعه توصيفي 108 دانشجوي دختر 22-18 ساله مجرد مقيم در خوابگاه هاي دانشگاه هاي دولتي تبريز که ديسمنوره اوليه داشته و فاقد هرگونه بيماري جسمي - رواني بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. داده ها از طريق پرسشنامه اي که شامل بخش سوالات مشخصات فردي - اجتماعي، تاريخچه طبي و قاعدگي، تعيين شدت درد قاعدگي با استفاده از مقياس مقايسه بصري بود جمع آوري شدند و با استفاده از آزمون مجذور کاي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: حدود سه  چهارم (74%) از دانشجويان مورد مطالعه ديسمنوره متوسط تا شديد (نمره مساوي و بالاتر از 5) داشتند. بيش از يک سوم (38%) گزارش نمودند که ديسمنوره اغلب/ هميشه آنان را از انجام فعاليت هاي روزمره باز مي دارد و سه چهارم دانشجويان جهت تسکين درد ديسمنوره اغلب/ هميشه از مسکن استفاده مي کرده اند. افرادي که خواهر يا مادرشان دچار درد هنگام قاعدگي بودند و آن هايي که شدت درد قاعدگي اغلب يا هميشه آنها را از انجام کارهاي روزمره بازمي داشت، قاعدگي دردناک با شدت بالاتر (نمره مساوي و بالاتر از 5) را بطور معني داري بيشتر تجربه مي کردند (P<0.05).
بحث و نتيجه گيري: ديسمنوره متوسط تا شديد که عامل بازدارنده از فعاليت هاي روزمره در بين دانشجويان دچار ديسمنوره اوليه  بوده است شيوع بالايي داشته، لذا توجه ويژه اي را در بخش بهداشت عمومي مي طلبد.