تاثيرات جانبي چهار آفت كش ايميداكلوپريد، ديكلرووس، پيمتروزين و آبامكتين بر سن شكاري (Orius albidipennis (Reuter) (Hemiptera: Anthocoridae)

به منظور تعيين تاثير چهار آفت كش ايميداكلوپريد، ديكلرووس، پيمتروزين و آبامكتين بر مرگ و مير پوره ها و توليد مثل حشرات كامل سن شكاريOrius albidipennis (Reuter) (Hemiptera: Anthocoridae)  آفت كش ها در بالاترين دز توصيه شده روي حساس ترين مرحله رشدي حشره (پوره سن يك) به كار رفتند. زيست سنجي با استفاده از روش قفس در شرايط كنترل شده با دماي27±1^oC ، رطوبت نسبي %5±65 و دوره نوري 16 ساعت روشنايي در اتاقك رشد صورت گرفت. تعيين تاثيرات كلي آفت كش با محاسبه نرخ مرگ و مير پوره ها و ميزان كاهش در باروري حشرات كامل انجام شد. پس از اعمال تصحيحات مربوطه، ميزان مرگ و مير پوره ها در تيمار با آفت كش هاي ايميداكلوپريد، ديكلرووس، آبامكتين و پيمتروزين به ترتيب 8.59±75.55، 6.34±50.22، 4.81±32.88 و 2.37± 28.28درصد مشاهده گرديد. ميانگين تعداد تخم گذاشته شده توسط هر حشره (R) در همين تيمارها به ترتيب 7.61±15.56، 15.25±38.44، 5.56±6.89 و 5.71± 10.22عدد اندازه گيري شد. تاثير آفت كش بر تخمريزي (Er) به ترتيب 0.24±0.54، 0.49±1.33، 0.29±0.33 و 0.16± 0.35 ارزيابي گرديد و بالاخره تاثير كل آفت كش (E) در اين تيمارها به ترتيب 5.75± 86.76، 4.20±33.82، 9.67±77.92 و 11.77±74.94 درصد برآورد شد. بر اساس استانداردهاي سازمان بين المللي مبارزه بيولوژيك ديكلرووس در رده دوم سميت (كمي زيان آور)، آبامكتين و پيمتروزين با توجه به خطاي استاندارد مربوطه در رده هاي دوم و سوم (كمي زيان آور تا نسبتا زيان آور) و ايميداكلوپريد در رده سوم (نسبتا زيان آور) طبقه بندي شد. با توجه به اينكه هيچ يك از آفت كش هاي مورد بررسي در شرايط آزمايشگاهي بي زيان ارزيابي نشدند، انجام آزمون در شرايط نيمه مزرعه اي براي كليه آفت كش هاي مورد مطالعه توصيه مي شود.