بررسي کشتارگاهي بيماري تيلريوز گاوي درشهرستان سنندج

تيلريوز يکي از بيماريهاي شايع درمانگاهي و يکي ازعلل مرگ و مير نشخوارکنندگان در مناطق بومي از جمله ايران است. لاشه کشتاري و ضمايم اين دامها نيز قابل مصرف نبوده و حذف ميشوند. اين مطالعه براي تعيين فراواني آلودگي گاوهاي کشتار شده در کشتارگاه سنندج به انگل تيلريا درسال 1385 انجام گرفت. از 252 راس گاو کشتاري که عقده لنفاوي متورم داشتند (تيلريا باعث تورم عقده لنفاوي در گاو مي شود) گسترش عقده هاي لنفي تهيه گرديد و فرم شيزونت تک ياخته (اجسام آبي کخ) در آنها جستجو شد.
در اين مطالعه 26 مورد (10.3%) مثبت بودند. بيشترين تعداد آلودگي به تيلريا در ماههاي خرداد (32%)،تير (16%) و مرداد (20%) ديده شد ولي در ماههاي بهمن واسفند هيچ موردي مشاهده نگرديد. از نظر سن ابتلا، جنس و نژاد دامهاي آلوده نيز تفاوت معني داري وجود داشت. بيشترين موارد بيماري درگروه سني بالاي چهار سال (66%) جنس ماده (77%) و نژاد دورگ (54%) ديده شد. ازآنجايي که کشتار دامهاي ماده در سنين بالا و پس از عمر اقتصادي آنها مي باشد در نتيجه مدت زمان طولاني تري در معرض آلودگي قرار ميگيرند و فرصت بيشتري براي بروز بيماري دارند به همين دليل موارد بيماري در سنين بالا و در جنس ماده بيشتر است. در مورد نژادها نيز نيز علت فراواني آلودگي در نژاد دورگ اين است که مراقبت از دامهاي نژاد اصيل بويژه واکسيناسيون و سم پاشي به مراتب بيشتر و دقيقتر از بقيه انجام مي گيرد و در صورت ابتلا به بيماري سريعا درمان ميشوند. از سوي ديگر دامهاي نژاد بومي به بيماريهاي انزئوتيک مقاومت بيشتري نشان ميدهند و کمتر مبتلا مي شوند در نتيجه دامهاي نژاد دورگ که نه مراقبت دامهاي اصيل را دارند و نه مانند دامهاي بومي مقاوم هستند بيشتر به بيماري مبتلا مي شوند.