آثار رفاهي تعديل قيمت حامل هاي انرژي (1385-1376) (در بخش هاي حمل و نقل و مسکن ايران)

طرح مساله: در اين مقاله، تقاضاي سيستمي حامل هاي انرژي در بخش هاي حمل و نقل و مسكن كشور ايران به تفکيک مناطق شهري و روستايي در فاصله زماني 1385-1376، به همراه آثار رفاهي حذف يارانه انرژي در اين بخش ها محاسبه شده است.
روش: برآورد توابع تقاضا با استفاده از سيستم تقاضاي تقريبا ايده آل (AIDS) و آثار رفاهي حذف يارانه انرژي و رسيدن قيمت حامل هاي انرژي به سطح قيمت هاي بين المللي (قيمت هاي سايه)، با محاسبه متغير جبراني(CV)  به دست آمده است. در انجام محاسبات از نرم افزارهاي Matlab و Excel استفاده كرده ايم.
يافته ها: نسبت هزينه حامل هاي انرژي به كل مخارج بخش حمل و نقل در دهك هاي مياني بيشتر از ساير دهك هاست و اين نسبت براي دهك دهم از بقيه كم تر است. اين نسبت در بخش مسكن با افزايش سطح رفاه، كاهش پيدا مي كند. اين نسبت ها همچنين در مناطق روستايي بيشتر از مناطق شهري است.
نتايج: نتايج نشان مي دهد تنوع حامل هاي انرژي در سبد انرژي، مي تواند سبب كاهش متغير جبراني شود و در مجموع متغير جبراني براي دهك هاي هزينه اي بالاتر، بيشتر است.