يکي از گزينه هايي که امروزه به دليل گسترش شهرنشيني و آلودگي محيط هاي شهري، ذهن بسياري از سياستگذاران، برنامه ريزان و مجريان سرمايه گذاري توسعه روستايي را به خود مشغول کرده، ايجاد و گسترش صنعت گردشگري (توريسم) روستايي مي باشد که به عنوان يک از صنايع مهم و اساسي در بخش اقتصاد و فرهنگ، مي تواند نقش مهمي در کاهش فشارهاي روحي و رواني شهرها و همچنين جلوگيري از مهاجرتهاي بي رويه روستاييان به شهرها ايفا نمايد.
با توجه به ادغام دو سازمان گردشگري و سازمان ميراث فرهنگي و صنايع کوچک و تشکيل سازمان ميراث فرهنگي، گردشگري و صنايع دستي و برگزاري اولين همايش گردشگري روستايي و عشايري در سطح ملي با حضور مقامات بلند پايه کشور در هشتم اسفند ماه 1385، لازم است که در زمينه حفظ و گسترش روستاها و جلوگيري از تخريبهاي محيطي با برنامه ريزي و اقدام آگاهانه تري عمل کنيم.
با اين ديدگاه در مقاله حاضر ضمن استفاده از منابع و مطالعات کتابخانه اي و اسنادي به بررسي تعاريف توريسم و توريسم روستايي، جاذبه ها، فوايد، آسيب ها و راهکارهاي توسعه توريسم روستايي پرداخته ايم.