اثر بخشي آموزش گروهي مبتني بر تحليل ارتباط محاوره اي بر کاهش رفتارهاي پرخاشگرانه دانش آموزان دبيرستان شهر رشت

هدف از اين پژوهش بررسي اثر بخشي آموزش گروهي مبتني بر تحليل ارتباط محاوره اي بر کاهش رفتارهاي پرخاشگرانه دانش آموزان دختر پايه اول دبيرستان شهر رشت بود. اين پژوهش بر روي 40 نفر از دانش آموزاني که در آزمون پرخاشگري (AGQ) نمره بالايي بدست آورده بودند، اجرا شد. اين نمونه از طريق گزينش تصادفي مرحله اي انتخاب و بصورت تصادفي به دو گروه همتا (گروه آزمايش و گروه گواه) تقسيم شدند، پس از آن برنامه آموزش گروهي به شيوه تحليل ارتباط محاوره اي، طي 8 جلسه 90 دقيقه اي، هفته اي دو بار به گروه آزمايش ارايه گرديد. بعد از اتمام آموزش و به صورت همزمان و در شرايط يکسان آزمون AGQ (پس آزمون) بر روي دو گروه آزمايش و کنترل اجرا گرديد. اطلاعات حاصل از پيش آزمون و پس آزمون با استفاده از آزمون آماري T تحليل واريانس چند متغيري مانوا (MANOVA) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج حاصله نشان داد که اختلاف معني داري بين گروه آزمايش و کنترل وجود دارد. (P<0.0001) به عبارت ديگر مداخله آزمايشي (آموزش گروهي مبتني بر تحليل ارتباط محاوره اي) موجب کاهش پرخاشگري و مولفه هاي آن در گروه آزمايش شده است.