تحليل و مدل سازي آماري دماي ايستگاه بوشهر (2005-1951)

در اين پژوهش از روش هاي آماري متفاوتي براي شناسايي رفتار (روند، افت و خيز، نوسان) دماي شهر بوشهر استفاده شده است. آزمون گردش هاي با %0.5 خطا نشان داد که مشاهدات سالانه دما تصادفي نيستند. آزمون هاي آشکارسازي روند با استفاده از روش هاي پارامتريک و ناپارامتري (همبستگي پيرسون، اسپيرمن، من-کندال) و نيز روش هاي نسبي برآورد روند بر روي مشاهدات انجام شد. نتايج نشان داد که مشاهدات سالانه دماي بوشهر روند معني داري دارند. از تحليل طيفي جهت برآورد چرخه هاي نهان در دماي سالانه به کار گرفته شده است، نتايج نشان مي دهد که در سطح اطمينان 0.95 به جزء همساز اول، همسازهاي 18 و 21 همسازهاي معني دار ديگري در سري زماني دما مي باشند. اين ويژگي، گواهي ديگر بر وجود روند در مشاهدات است. با استفاده از زنجيره مارکوف معلوم شد که داده هاي دماي ماهانه بوشهر ازمدل زنجيره مارکوف دو حالته پيروي مي کنند و بر اساس اين مدل احتمال وقوع ماه گرم در بوشهر 0.6019 و احتمال وقوع ماه سرد 0.5217 و دوره اي بازگشت ماه گرم حدود 5 ماه و دوره هاي بازگشت ماه سرد حدود 7 ماه مي باشد. در پايان به منظور پيش بيني دماي سالانه بوشهر از مدل آريما استفاده شده است، در اين روش سه الگوي اوليه برازش داده شد. آزمون نيکويي برازش مدل شامل آزمون ضرايب، نرمال و استقلال مانده هاي مدل، معيارآکاييک (ACI) و نيز قابليت پيش بيني نشان داد که از بين سه الگوي برازش داده شده ي مدل آريما، الگوي (0، 1، ARIMA (1 الگوي برآزنده تري بر دماي سالانه مي باشد. بر همين اساس براي 20 سال آينده با بازه اطمينان  0.95پيش بيني دما صورت گرفت.