بررسي اثر منبع و سطح پري بيوتيک بر عملکرد رشدي جوجه هاي گوشتي

هدف از انجام اين مطالعه، بررسي اثر منبع (فرمکتو، ايمونووال) و سطح پري بيـوتيک در جيره، بر عملکرد رشدي جوجه هاي گوشتي بود. به اين منظور در شروع آزمايش 280 قطعه جوجه گوشتي نر يک روزه سويه راس 308 در يک طرح بلوک هاي کامل تصادفي با 7 تيمار و 4 تکرار قرار داده شدند. تيمارها شامل 1) بدون پري بيوتيک (شاهد) 2) 0.10 درصد پري بيوتيک فرمکتو در دوره آغازين و 0.05 درصد در دوره رشد و پاياني 3) 0.20 درصد پري بيوتيک فرمکتو در دوره آغازين و 0.10 درصد در دوره رشد و پاياني 4) 0.30 درصد پري بيوتيک فرمکتو در دوره آغازين و 0.15 درصد در دوره رشد و پاياني 5) 0.10 درصد پري بيوتيک ايمونووال در دوره آغازين و 0.05 درصد در دوره رشد و پاياني 6) 0.20 درصد پري بيوتيک ايمونووال در دوره آغازين و 0.10 درصد در دوره رشد و پاياني 7) 0.30 درصد پري بيوتيک ايمونووال در دوره آغازين و 0.15 درصد در دوره رشد و پاياني، بودند. در دوره آغازين (21-1 روزگي) تيمارهاي تغذيه شده با منبع پري بيوتيکي فرمکتو، خوراک مصرفي بيشتري در مقايسه با تيمارهاي تغذيه شده با منبع پري بيوتيکي ايمونووال داشتند (P<0.05) در دوره پاياني (49- 43روزگي)، مشاهده شد که جيره هاي غذايي حاوي پري بيوتيک فرمکتو افزايش وزن بهتري را نسبت به جيره هاي غذايي حاوي پري بيوتيک ايمونووال داشتند (P<0.05) همچنين تيمار هاي تغذيه شده با منبع پري بيوتيک فرمکتو، ضريب تبديل غذايي بهتري نسبت به تيمارهاي تغذيه شده با منبع پري بيوتيک ايمونووال در دوره پاياني (49 - 43 روزگي) داشتند (P<0.05) به طور کلي پري بيوتيک فرمکتو نسبت به پري بيوتيک ايمونووال عملکرد بهتري نشان داد.