سازمان ها دريافته اند که حضور در بازارهاي جهاني نيازمند کسب و حفظ استراتژي شايستگي هاي اصلي (مهارت و دانش تخصصي که موجب ايجاد مزاياي رقابتي براي سازمان مي شود) مي باشد. در اين راستا برون سپاري به عنوان يک تصميم راهبردي و حساس، با توسعه سازمان و ارتقا بهره وري در قالب کوچک سازي، موجب گسترش توانايي سازمان ها و دستيابي به راهبرد شايستگي هاي اصلي در محيط کسب و کار جهاني شده است. برون سپاري عبارت است از عمليات واگذاري برخي فعاليتهاي داخلي يک سازمان به تامين کننده آن در بيرون از سازمان در قالب يک قرارداد بلند مدت. برون سپاري با کوچک سازي و چابک کردن سازمان، کاهش و کنترل هزينه ها، دسترسي به منابع غيرداخلي، تقسيم ريسک و مديريت وظايف مشکل و گاهي امکان ناپذير سبب بهبود عملکرد شرکت ها و سازمان ها مي شود. سازمانهاي امروزي به سوي «شبکه محور شدن» يا به بياني رفتار در قالب «هسته کوچک-شبکه بزرگ» حرکت مي کنند. بدين ترتيب سازمانها با تمرکز بر قابليت هاي هسته اي و کوچک سازي، فعاليتهاي محدودي را براي انجام کار خود بر مي گزينند و مابقي فعاليتهاي خود را به تامين کنندگان خارج از سازمان واگذار مي کنند. اين مقاله به بررسي موضوع برون سپاري، تعريف و بيان زيرساختهاي موثر بر آن مي پرازد. همچنين مزايا و مشکلات برون سپاري بررسي شده و در انتها چارچوبي جهت برون سپاري خدمات ارايه مي شود. اين مدل بر مشخصه هاي خدمت تاکيد داشته و در ضمن سادگي نگاهي فراگير به موضوع دارد.