اثر سرمايه گذاري در تحقيق و توسعه بر صادرات در ايران

اگر چه امروزه تجارت نمي تواند به تنهايي به عنوان موتور رشد به حساب آيد ولي هنوز هم مي تواند به کشورهاي در حال توسعه کمک زيادي نمايد. از طريق تجارت يک کشور در حال توسعه مي تواند از يک نقطه غير کارا به نقطه بهينه توليد برسد. بنابراين رشد صادرات صنعت هر کشور به نرخ ارز، تحقيق و توسعه، بهره وري بستگي دارد. هدف اصلي اين پژوهش، بررسي نقش تحقيق و توسعه در صادرات فعاليت صنعتي کدهاي دو رقمي ISIC است. به اين منظور از يک پانل آماري (9 گروه صنعتي طي سالهاي 1386-1374) و در چارچوب يک مدل اقتصاد سنجي لگاريتمي چند متغيره استفاده شده است. در کنار متغير مخارج تحقيق و توسعه تاثير متغيرهايي مانند نرخ ارز موثر واقعي، مقدار سودآوري هر صنعت، مربع اندازه بنگاه و مقدار نيروي کار، سهم مواد اوليه خارجي بر روي حجم صادارت بررسي شده است. نتايج حاصل از اين مدل رگرسيون حاکي از آن است که در دوره مورد مطالعه نرخ ارز موثر واقعي با دو وقفه، مقدار سود آوري هر صنعت، نيروي کار و مربع اندازه بنگاه تاثير مثبت بر صادرات دارد و سهم مواد اوليه خارجي (برخلاف چرخه ورنون) تاثيري بر صادرات ندارد. و مخارج تحقيق و توسعه با سه وقفه در برخي کدها تاثير مثبت و در برخي ديگر بي معني است.