بررسي اثربخشي آموزش مثبت نگري با تاکيد بر آيات قرآن بر افزايش اميد به زندگي زنان مطلقه شهر اهواز

پژوهش حاضر به بررسي اثربخشي آموزش مثبت نگري با تاکيد برآيات قرآن بر افزايش اميد به زندگي زنان مطلقه شهر اهواز پرداخته است. نمونه شامل 50 نفر بود که به روش تصادفي خوشه اي و تصادفي ساده (در بخش روش اجرا شرح داده شده است) انتخاب شده و به قيد قرعه به دو گروه آزمايش و گواه تقسيم گرديد. در اين پژوهش، از روش تحقيق شبه تجربي و از طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و اجراي آزمون پيگيري با فاصله يک ماه بعد از پس آزمون، استفاده شد. آموزش مثبت نگري با تاکيد بر آيات قرآن، طي 10 جلسه 90 دقيقه اي فقط در مورد گروه آزمايش اعمال شد. جهت گردآوري داده ها، از پرسشنامه اميدواري ميلر استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل داده هاي آزمون از روش آماري تحليل کواريانس يک متغير(ANCOVA)  استفاده گرديد و سطح معناداري براي تاييد فرضيه پژوهش p<0.05 در نظر گرفته شد. يافته هاي حاصل از پژوهش نشان داد، کاربرد مثبت نگري با تاکيد بر آيات قرآن بر افزايش اميد به زندگي زنان مطلقه شهر اهواز موثر بوده و تاثير آموزش مورد نظر، با توجه به نتايج آزمون پيگري، از ثبات لازم برخودار بوده است.