مقايسه خوداثربخشي، احساس تنهايي، ترس از موفقيت و رضايتمندي از زندگي دانشجويان معلول جسمي و عادي دانشگاه آزاد اسلامي شهر اهواز

هدف از پژوهش حاضر، مقايسه خوداثربخشي، احساس تنهايي، ترس از موفقيت و رضايتمندي از زندگي دانشجويان معلول جسمي و عادي دانشگاه آزاد اسلامي شهر اهواز بود. نمونه شامل 100 دانشجوي معلول جسمي (دختر و پسر) و 100 دانشجوي عادي (دختر و پسر) بود كه دانشجويان معلول بصورت تصادفي ساده و دانشجويان عادي بصورت تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از سه پرسشنامه خوداثربخشي(GSE) ، احساس تنهايي (UCLA)، ترس از موفقيت زوكرمن و آليسون(FOSS)  و رضايتمندي از زندگي داينر و پاوت(SWLS)  استفاده شد. تحقيق حاضر از نوع علي- مقايسه اي بود و داده ها با روش تحليل واريانس عاملي و چند متغيري (مانوا) در سطح معناداري p<0.05 نشان داد كه بين خوداثربخشي، احساس تنهايي، ترس از موفقيت و رضايتمندي از زندگي دانشجويان معلول جسمي و عادي تفاوت معناداري وجود دارد يعني؛ دانشجويان معلول جسمي از لحاظ احساس تنهايي و ترس از موفقيت بيشتر ولي از خوداثربخشي و رضايتمندي از زندگي كمتري نسبت به دانشجويان عادي برخوردارند. همچنين، دانشجويان پسر معلول جسمي نسبت به دانشجويان پسر عادي از ترس از موفقيت بيشتري برخوردارند.