بررسي گلستان سعدي با تکيه بر يافته هاي روان تحليل گري

همراه با جست و جوي درک عميق متون ادبي و فهم اهدافي که پديدآورندگان آن ها دنبال کرده اند، بررسي متون ادبي با هدف افزايش شناخت عوامل موثر در شکل گيري آن (از جمله، عوامل اجتماعي، فرهنگي، سياسي، اقتصادي، بين شخصي و عوامل دروني يا روان شناختي)، به طور روزافزوني مورد توجه قرار گرفته است که مبين ارزش فزاينده آن هاست. بررسي روان پويشي آثار ادبي، مورد رغبت بسياري از محققان است. اما در ادبيات فارسي، شايد بيش ترين بررسي از اين نوع، با استناد به آثار يونگ انجام گرفته است. در صورتي که بررسي روان تحليلي متون ادبي، به گستره بسيار وسيع تري از يافته هاي باليني روان شناسان تحليل گر اشاره دارد.
پژوهش حاضر از زواياي ديگري به تحليل روان پويشي گلستان سعدي، به عنوان يک اثر معروف در ادبيات فارسي، پرداخته است. با توجه به دشواري قراردادن گستره وسيع تحليل اثر ادبي ظريف و پيچيده اي مانند گلستان در يک مقاله، گزيده هايي از اين اثر به عنوان بخش هايي مهم، مورد بررسي قرار مي گيرند. حداقل، چهار مدل تفسيري براي گلستان قابل تامل است. اين مدل ها، مستقيم، انعکاسي، مخاطب محور و ترکيبي هستند. ديدگاه هاي روان تحليلي به گلستان نيز مي توانند متمرکز بر محتواها يا فرايند هاي قابل دستيابي در آن باشد. همچنين، مي توان هر يک از باب ها را تحليل موضوعي کرد. دستيابي به تحليل هايي از کل کتاب، کار بسيار دشوار، اما ارزشمندي است. اساس گلستان بر چشم انداز به زندگي استوار است که حضور پديده مرگ در آن بسيار پررنگ است. به طور کلي، مي توان مفاهيم مهمي مانند انحلال تعارض هاي روان شناختي يا تحول روان شناختي را از خلال اين کتاب دريافت.