باروري، تصوير برداري رزنانس مغناطيسي، تستوسترون، هورمون تحريک کننده فوليکول، هورمون لوتئيزه کننده

زمينه و هدف: از بهترين تکنيک هاي دنياي پزشکي در تشخيص بيماري ها استفاده از تصويربرداري رزونانس مغناطيسي (MRI) است. براي توليد تصاوير در MRI از سه نوع ميدان الکترومغناطيسي متفاوت استفاده مي شود. هدف از اين مطالعه بررسي اثرات ميدان هاي MRI بر ترشح هورمون هاي جنسي و ساير پارامترهاي باروري در موش هاي صحرايي نر بالغ بوده است. مطالعات متعددي در مورد اثرات هر يک از اين ميدان ها بر سيستم هاي زيستي وجود دارد.
روش بررسي: در اين مطالعه تجربي 40 سر موش صحرايي نر بالغ نژاد ويستار به صورت تصادفي به چهار گروه 10 تايي (دو گروه آزمايشي و دو گروه کنترل) تقسيم شدند. گروه هاي آزمايش به مدت 25 دقيقه در کويل دستگاه MRI با شدت ميدان مغناطيسي0.35 تسلا قرار گرفتند. سپس حيوانات دوره اول آزمايش و کنترل را به سرعت در هولدر قرار داده و دماي پوست اسکرتوم آنها با دما سنج ديجيتالي اندازه گيري شد. اين حيوانات به آزمايشگاه منتقل و پس از خونگيري و تهيه نمونه هاي سرم، کشته شدند. بيضه ها از بدن آنها خارج و با ترازوي ديجيتالي وزن شد. 96 ساعت بعد از MRI همين مراحل براي حيوانات دوره دوم آزمايش و کنترل انجام شد. هورمون هاي تستوسترون، هورمون تحريک کننده فوليکول (FSH) و هورمون لوتئيزه کننده (LH) به روش راديوايمنواسي (RIA) اندازه گيري و در گروه هاي مختلف با هم مقايسه شدند.
يافته ها: در مرحله اول که پس از انجام MRI صورت گرفت، افزايش معناداري در هورمون(P=0.003) FSH و کاهش معني داري در ميزان هورمون تستوسترون گروه آزمايش نسبت به کنترل مشاهده شد (P=0.001)اما تغييرات ميزان هورمونLH، وزن بيضه ها و دماي پوست اسکرتوم معني دار نبود. در مورد دوره دوم که 96 ساعت بعد از انجام MRI صورت گرفت فقط افزايش معني دار هورمون FSH در گروه آزمايش نسبت به کنترل که مشابه نتايج دوره اول بود مشاهده شد (P=0.04).
نتيجه گيري: ميدان هاي MRI مي توانند باعث اختلال در ترشح برخي از هورمون هاي جنسي موش صحرايي نر بالغ شوند.